شبکه توری

شبکه توری به شبکه ای گفته می شود که هر گره شبکه خود به صورت یک مسیریاب مستقل router عمل می نماید، بدون توجه به این که به شبکه ای دیگر متصل است یا خیر. اگر بخشی از شبکه به طور مستقیم از یک گره قابل دسترس نباشد، این شبکه از تمام مسیرهای دیگر تلاش می نماید تا به گره مورد نظر مسیری را بیابد. شبکه ای که تمام گره های آن مستقیماً به یکدیگر متصل می باشند، اصطلاحاً شبکه کاملاً متصل ( Fully Connected Network ) نامیده می شود.
عدم وابستگی شبکه به یک گره، به تمامی گره ها اجازه می دهد تا در انتقال اطلاعات شرکت کنند. شبکه های توری خودشان به صورت پویا سازماندهی و پیکربندی می شوند؛ بنابراین در صورتی که چند گره از کار بیفتند، این شبکه با پیکربندی مجدد خود به تحمل خطا و کاهش هزینه های نگهداری کمک می کند. [ ۱]
یک پیام مسیریابی در طول مسیر، با پرش از گره ای به گره دیگر منتشر می شود تا به مقصد برسد. برای اطمینان از در دسترس بودن همه مسیرهای آن، شبکه باید امکان اتصالات مداوم را فراهم کند و باید بتواند در اطراف مسیرهای شکسته، خود را با استفاده از الگوریتم های خود ترمیمی پیکربندی کند. [ ۲]
شبکه های توری قادر به بازسازی هستند: در شبکه های توری اگر یکی از گره ها شکسته شود یا مسیرهای ارتباطی دچار اختلال شوند، به دلیل وجود مسیریابها و مسیرهای دیگر امکان ارتباط با سایر بخش های سالم شبکه وجود خواهد داشت. این نوع شبکه ها خیلی قابل اعتماد هستند زیرا اغلب بیش از یک مسیر از یک گره تا گره دیگر وجود دارد. این نوع توپولوژی اغلب در سناریوهای شبکه بی سیم مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند از آن می توان در شبکه های سیمی نیز استفاده نمود ( IEEE 802. 1aq ) .