شبهه بدعت عزاداری امام حسین

[ویکی فقه] در طول تاریخ توسط وهابیت همواره نسبت به قیام حضرت امام حسین (علیه السّلام) و عزاداری آن بزرگوار شبهاتی مطرح بوده است. معنای بدعت که در دین مورد بحث قرار می گیرد، عبارت از هرگونه افزودن و یا کاستن در دین به نام دین می باشد و این غیر از معنایی است که در معنای لغوی آن تعریف شده است. عزاداری برای امام حسین (علیه السّلام) نه تنها، آن گونه که ابن تیمیه و پیروان او می گویند بدعت نمی باشد، بلکه از آن جا که نزد شیعه، عدل و هم سنگ قرآن کریم و مفسران آن، عترت پیامبر اکرم می باشند، برای ما حجیت شرعی دارد.
یکی ازشبهاتی که وهابیت مطرح می کنند، بدعت شمردن عزاداری سرور آزادگان می باشد در این زمینه ابن تیمیه نظریه پرداز وهابیت این چنین می گوید:۱ ـ «ومن حماقتهم اقامه الماتم والنیاحه علی من قد قتل من سنین عدیده؛
ابن تیمیه، احمد، منهاج السنةالنبویه، ج۱، ص۵۲.
در پاسخ به شبهات فوق که از اساسی ترین شبهات وهابیت پیرامون عزاداری امام حسین (علیه السّلام) است در بخش های زیر به پاسخ می نشینیم:بخش اول: معانی بدعت و ارکان آن.بخش دوم: جایگاه گریه و اشک نزد قرآن و انبیاء.بخش سوم: جایگاه گریه و اشک در سیره نبوی.بخش چهارم: عزاداری امام حسین (علیه السّلام) در سنت نبوی.بخش پنجم: عزاداری امام حسین (علیه السّلام) در سیره معصومان.بخش ششم: سیره صحابه در عزاداری.بخش هفتم: عزاداری در اهل سنت.
مقدّمه
شکی نیست که بر پائی عزاداری و شادی، امری است فطری که از ابتدا میان تمام ملّت ها و اقوام رواج داشته و ادیان الهی نیز بر اصل آن صحه گذارده اند.حال باید دید آنان که عزاداری برای سید الشهداء (علیه السّلام) را بدعت می دانند بر چه اساسی این ادّعا را مطرح می کنند؟ و آیا این ادّعا قابل اثبات است؟ و یا بالعکس، عزاداری خصوصاً برای اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) و بالاخص برای سرور و سالار شهدای کربلا حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه السّلام) از مطلوبیت ذاتی برخوردار بوده، بلکه افضل قربات عند الله محسوب می گردد؟
معنای بدعت و ارکان آن
...