در شیمی و فیزیک، شبه پایداری به یک حالت انرژی متوسط در یک سیستم دینامیکی غیر از حالت پایه سیستم اشاره دارد.
توپی که در یک حفره روی یک شیب قرار دارد یک مثال ساده از شبه پایداری است. اگر توپ فقط کمی هل داده شود، دوباره در گود خود قرار می گیرد، اما یک فشار قوی تر ممکن است توپ را شروع به غلتیدن به سمت پایین شیب کند.
در واقع شبه پایداری حالتی برای یک سامانهٔ فیزیکی است که سامانه در آن زمان زیادی را در وضعیتی به جز حالت پایدار ( کمینهٔ انرژی ) سامانه می گذراند.
در طول یک حالت شبه پایدار با طول عمر محدود، تمام پارامترهای توصیف کننده حالت به مقادیر ثابت می رسند. در حالت انزوا:
• حالت حداقل انرژی تنها حالتی است که سیستم برای مدت نامحدودی در آن ساکن خواهد بود، تا زمانی که انرژی خارجی بیشتری به سیستم اضافه شود ( وضعیت «کاملاً پایدار» منحصر به فرد ) .
• سیستم به طور خود به خود هر حالت دیگری ( با انرژی بالاتر ) را ترک می کند تا در نهایت ( پس از یک توالی انتقال ) به کم انرژی ترین حالت بازگردد.
مفهوم شبه پایداری در فیزیک گذار فاز مرتبه اول سرچشمه گرفته است. سپس در مطالعه ذرات زیراتمی تجمع یافته ( در هسته اتم یا در اتم ) یا در مولکول ها، درشت مولکول ها یا خوشه های اتم ها و مولکول ها معنای جدیدی به دست آورد. بعدها برای مطالعه سیستم های تصمیم گیری و انتقال اطلاعات استفاده می شود.
فراپایداری در فیزیک و شیمی رایج است - از یک اتم ( مجموعه چند جسمی ) تا مجموعه های آماری مولکول ها ( سیالات چسبناک، جامدات آمورف، کریستال های مایع، کانی ها، و غیره ) در سطوح مولکولی یا به طور کلی ( به حالت های غیر پایدار ماده مراجعه کنید. و توده های دانه در زیر ) . فراوانی حالت ها با بزرگ تر شدن سیستم ها و/یا اگر نیروهای تعامل متقابل آن ها از نظر مکانی کمتر یکنواخت یا متنوع تر باشند، رایج تر است.
در سیستم های پویا ( با بازخورد ) مانند مدارهای الکترونیکی، قاچاق سیگنال، سیستم های تصمیم گیری، عصبی و ایمنی، عدم تغییر زمانی الگوهای فعال یا واکنشی با توجه به تأثیرات خارجی، ثبات و فراپایداری را تعریف می کند ( به فراپایداری مغز در زیر مراجعه کنید ) . در این سیستم ها، معادل نوسانات حرارتی در سیستم های مولکولی «نویز سفید» است که بر انتشار سیگنال و تصمیم گیری تأثیر می گذارد.
ترمودینامیک غیرتعادلی شاخه ای از فیزیک است که دینامیک مجموعه های آماری مولکول ها را از طریق حالت های ناپایدار مطالعه می کند. «گیر کردن» در یک فرورفتگی ترمودینامیکی بدون اینکه در کمترین حالت انرژی قرار داشته باشد، به عنوان پایداری جنبشی یا پایداری جنبشی شناخته می شود. حرکت یا سینتیک خاص اتم های درگیر منجر به گیر کردن آنها شده است، علیرغم وجود گزینه های بهتر ( با انرژی پایین ) .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوپی که در یک حفره روی یک شیب قرار دارد یک مثال ساده از شبه پایداری است. اگر توپ فقط کمی هل داده شود، دوباره در گود خود قرار می گیرد، اما یک فشار قوی تر ممکن است توپ را شروع به غلتیدن به سمت پایین شیب کند.
در واقع شبه پایداری حالتی برای یک سامانهٔ فیزیکی است که سامانه در آن زمان زیادی را در وضعیتی به جز حالت پایدار ( کمینهٔ انرژی ) سامانه می گذراند.
در طول یک حالت شبه پایدار با طول عمر محدود، تمام پارامترهای توصیف کننده حالت به مقادیر ثابت می رسند. در حالت انزوا:
• حالت حداقل انرژی تنها حالتی است که سیستم برای مدت نامحدودی در آن ساکن خواهد بود، تا زمانی که انرژی خارجی بیشتری به سیستم اضافه شود ( وضعیت «کاملاً پایدار» منحصر به فرد ) .
• سیستم به طور خود به خود هر حالت دیگری ( با انرژی بالاتر ) را ترک می کند تا در نهایت ( پس از یک توالی انتقال ) به کم انرژی ترین حالت بازگردد.
مفهوم شبه پایداری در فیزیک گذار فاز مرتبه اول سرچشمه گرفته است. سپس در مطالعه ذرات زیراتمی تجمع یافته ( در هسته اتم یا در اتم ) یا در مولکول ها، درشت مولکول ها یا خوشه های اتم ها و مولکول ها معنای جدیدی به دست آورد. بعدها برای مطالعه سیستم های تصمیم گیری و انتقال اطلاعات استفاده می شود.
فراپایداری در فیزیک و شیمی رایج است - از یک اتم ( مجموعه چند جسمی ) تا مجموعه های آماری مولکول ها ( سیالات چسبناک، جامدات آمورف، کریستال های مایع، کانی ها، و غیره ) در سطوح مولکولی یا به طور کلی ( به حالت های غیر پایدار ماده مراجعه کنید. و توده های دانه در زیر ) . فراوانی حالت ها با بزرگ تر شدن سیستم ها و/یا اگر نیروهای تعامل متقابل آن ها از نظر مکانی کمتر یکنواخت یا متنوع تر باشند، رایج تر است.
در سیستم های پویا ( با بازخورد ) مانند مدارهای الکترونیکی، قاچاق سیگنال، سیستم های تصمیم گیری، عصبی و ایمنی، عدم تغییر زمانی الگوهای فعال یا واکنشی با توجه به تأثیرات خارجی، ثبات و فراپایداری را تعریف می کند ( به فراپایداری مغز در زیر مراجعه کنید ) . در این سیستم ها، معادل نوسانات حرارتی در سیستم های مولکولی «نویز سفید» است که بر انتشار سیگنال و تصمیم گیری تأثیر می گذارد.
ترمودینامیک غیرتعادلی شاخه ای از فیزیک است که دینامیک مجموعه های آماری مولکول ها را از طریق حالت های ناپایدار مطالعه می کند. «گیر کردن» در یک فرورفتگی ترمودینامیکی بدون اینکه در کمترین حالت انرژی قرار داشته باشد، به عنوان پایداری جنبشی یا پایداری جنبشی شناخته می شود. حرکت یا سینتیک خاص اتم های درگیر منجر به گیر کردن آنها شده است، علیرغم وجود گزینه های بهتر ( با انرژی پایین ) .
wiki: شبه پایداری