شبه جزیره سیاه کوه

شبه جزیره سیاه کوه ( مین قشلاق ) شبه جزیره ای است در غرب قزاقستان. این شبه جزیره از سوی شمال و غرب به دریای خزر و از شرق به فلات اوست یورت محدود شده است. سیاه کوه جزئی از استان مین قشلاق قزاقستان به شمار می آید.
نام مین قشلاق قزاقی و به معنای «هزار زمستانگاه» است و نام این جزیره از قدیم در فارسی «سیاهکوه» بوده است. [ ۱]
به جز تپه های سیاه کوه ( کاراتاو=قره داغ ) بقیه اراضی این شبه جزیره زیر سطح دریاهای آزاد قرار دارند. گودی «باتیر» ( بهادُر ) ۱۳۰ متر زیر سطح دریا قرار گرفته است. در این شبه جزیره نفت، منگنز و زغالسنگ یافت می شود. [ ۲]
دزدی دریایی قبایل ترکمن در شرق دریای خزر که از سده چهارم قمری/دهم میلادی با تاراج کشتی ها در شبه جزیره سیاه کوه آغاز شده بود در سده دوازده قمری/ هیجده میلادی به اوج خود رسید. منطقه اصلی این دزدان دریایی بعدها در نزدیکی سواحل صخره ای دماغه چله کن متمرکز شد. [ ۱]
تعداد بسیاری از قزاق ها در سال های ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۵ به دلیل فشار استالین از شبه جزیره سیاه کوه از مرزهای شمالی ایران و با گذشتن از سختی های درگیری با عشایر ترکمن ترکمنستان وارد خاک ایران شدند. مهاجرت قزاق ها پس از آن نیز ادامه پیدا کرد. آن ها بیشتر در سه شهر گرگان، گنبد و بندرترکمن ساکن شدند و در هر سه شهر محل اصلی اقامت آن ها «قزاق محله» نام دارد. [ ۳] [ ۴]
• آکتاو ( آق داغ، شِفچنکو ) ( Шевченко )
• بینو ( Бейнеу )
• اوزن ( Узень )
• مین قشلاق ( منقیستاو ) ( Мангышлак )
• ژتی بای ( یدی بای ) ( Жетыбай )
• فورت شفچنکو ( Форт - Шевченко )
• شه تپه ( Шетпе )
• ارالیوو ( Ералиево )
• تاوچیک ( Таучик )
• باوتینو ( Баутино )
• آق شُکر ( Акшукур )