شبه جزیره ترینیتی

شبه جزیره ترینیتی ( انگلیسی: Trinity Peninsula ) شمالی ترین بخش شبه جزیره جنوبگان است. این شبه جزیره به سمت شمال شرقی حدود ۱۳۰ کیلومتر ( ۸۰ مایل ) تا دماغه دوبوزه از یک خط فرضی که دماغه کاتر در ساحل شمال غربی و دماغه لانگینگ در ساحل جنوب شرقی را به هم متصل می کند، امتداد دارد. پرایم هد شمالی ترین نقطه این شبه جزیره است. در ۲۰ کیلومتری جنوب شرقی پرایم هد، خلیج هوپ و پایگاه آرژانتینی اسپرانزا قرار دارد که در تمام طول سال فعال است.
شبه جزیره ترینیتی اولین بار در ۳۰ ژانویه ۱۸۲۰ توسط ادوارد برانسفیلد، استاد نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا و بلافاصله پس از ترسیم نقشه جزایر شتلند جنوبی در همان نزدیکی مشاهده شد. پس از کشف شبه جزیره، نقشه برداران از نام های مختلفی ( سرزمین ترینیتی، سرزمین پالمر و سرزمین لوئیس فیلیپ ) برای این بخش از آن استفاده کردند که هر نامی دارای ریشه تاریخی است. نام کنونی از عنوان «سرزمین ترینیتی» گرفته شده است که توسط برانسفیلد در سال ۱۸۲۰ در به رسمیت شناختن شرکت ترینیتی هاوس، مقام تاریخی هدایت دریایی بریتانیا، به این شبه جزیره داده شد. هرچند کاربرد دقیق آن به طور قطع مشخص نشده است و موضوعی است که توسط تاریخ نگاران جنوبگان تفسیرهای متفاوتی دارد.
در ۱۶ نوامبر ۱۸۲۰، تقریباً یک سال پس از کشف شبه جزیره توسط برانسفیلد، ناتائیل پالمر کاوشگر آمریکایی و خدمه او اولین کسانی بودند که در این شبه جزیره فرود آمدند.