شبن

لغت نامه دهخدا

شبن. [ ش َ ] ( ع مص ) پرگوشت گردیدن. || نازک اندام گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || نزدیک شدن. ( اقرب الموارد ). قریب و نزدیک گردیدن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس