شبمه

لغت نامه دهخدا

( شبمة ) شبمة. [ ش َ ب ِ م َ ] ( ع ص ) مؤنث شبم : غداة شبمة؛ باردة. ( از اقرب الموارد ). || گاو فربه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس