شبلی خراسانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
(334-247)، صوفی، فقیه و محدث. اصل وی از شبلیه ی اسروشنه ماوراءالنهر بود. در سامرا به دنیا آمد و در بغداد نشو و نما کرد. پدرش از پرده داران خلیفه بود. شبلی صحبت جنید و حلاج و خیرالنساج را درک کرد و یکی از مشایخ بزرگ صوفیه گشت.
او فقیه عارفی در مذهب مالک بود، گرچه عده ای او را امامی دانسته اند. وی از محدثین حدیث روایت و کتابت می کرد. شعر می سرود و الفاظ و حکم و نوادر و حکایات بسیار از او نقل شده است.
از او پرسید که نشانه ی عارف چیست؟ گفته: سینه ای مشروح، قلبی مجروح و جسمی مطروح. نسبت به تعظیم شرع مطهر سعی بسیار می نمود. محمد بن عبداللَّه رازی و محمد بن حسن بغدادی و منصور بن عبداللَّه هروی از شاگردان وی می باشند. در بغداد درگذشت و در مقبره ی خیزران دفن شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس