شبله. [ ش َ ل ِ ] ( هندی ، اِ ) نیزه کوتاه. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً صورتی از «شَل » باشد که همان نیزه کوتاه است که گاهی دوپره و سه پره سازند ومؤلف بهار عجم نویسد که در هند آن را «سیل » خوانند. رجوع شود به سیل و شل در بهار عجم و برهان قاطع.
