شبدر ایرانی از شاخه پیدازادان، زیر شاخه نهاندانگان، رده دولپه ایها، زیر رده جدا گلبرگها، راسته گلسرخ، تیره بقولات، زیرتیره پروانه آسا، طایفه سه برگچه ای، جنس تریفولیوم، گونه ریسوپیناتوم است.
در شبدر ایرانی، تعداد ژنوم پایه جنس تریفولیوم برابر هشت ( ۸=x ) است و از نظر ژنتیکی یک دیپلوئید خودگشن است. اگر چه در یکی از منابع مدارک محکمی درباره دگرگشن بودن گیاه ذکر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
شبدر ایرانی دارای اکوتیپ های زیادی است که نام هر اکوتیپ از نام منطقه کاشت آن گرفته شده است. از جمله این نامها می توان به هفت چین استان مرکزی ( شاندز ) ، هفت چین اناج، یک چین و دوچین کرمانشاه، قورچی باشی، الشتر لرستان، هراتی بروجرد، سوریان آباده، اقلید فارس، لردگان چهارمحال و بختیاری و . . . اشاره نمود.
شبدر ایرانی گیاهی است یکساله و پاییزه، که در زمستان رشد اصلی آن به صورت رویشی و خوابیده در روی زمین است و در بهار به صورت ایستاده رشد می کند. دارای ارتفاعی بین ۴۵ تا ۹۰ سانتیمتر است. در خاکهای قلیایی ( خاکهایی با pH بیشتر از ۶ ) ، مرطوب و سنگین بهتر رشد می کند. به صورت تر، خشک، سیلو، مرتع و چراگاه قابل مصرف است، به صورت تنها یا مخلوط با گرامینهها مثل مرغ کشت می شود. وزن هر دانه آن حدد ۰/۷ گرم است. در اغلب مناطق سرد و نیمه سردسیر سازگاری یافته است. متوسط عملکرد علوفه خشک آن ۲ تا ۵ تن در هکتار است ولی در آزمایشها تا ۱۰ تن در هکتار گزارش شده است.
از مهم ترین آفاتی که به شبدر حمله می کند و میزان محصول را کاهش می دهد، می توان به شته ها، سوسک سرخرطومی تخمدان شبدر و حلزون می توان اشاره نمود.
از بیماریهای مهم شبدر در ایران می توان به لکه سیاه بدر، سفیدک دروغی شبدر، سفیدک حقیقی شبدر، پوسیدگی ریشه و برگ اشاره کرد. برداشت
در شبدر ایرانی، تعداد ژنوم پایه جنس تریفولیوم برابر هشت ( ۸=x ) است و از نظر ژنتیکی یک دیپلوئید خودگشن است. اگر چه در یکی از منابع مدارک محکمی درباره دگرگشن بودن گیاه ذکر شده است.
... [مشاهده متن کامل]
شبدر ایرانی دارای اکوتیپ های زیادی است که نام هر اکوتیپ از نام منطقه کاشت آن گرفته شده است. از جمله این نامها می توان به هفت چین استان مرکزی ( شاندز ) ، هفت چین اناج، یک چین و دوچین کرمانشاه، قورچی باشی، الشتر لرستان، هراتی بروجرد، سوریان آباده، اقلید فارس، لردگان چهارمحال و بختیاری و . . . اشاره نمود.
شبدر ایرانی گیاهی است یکساله و پاییزه، که در زمستان رشد اصلی آن به صورت رویشی و خوابیده در روی زمین است و در بهار به صورت ایستاده رشد می کند. دارای ارتفاعی بین ۴۵ تا ۹۰ سانتیمتر است. در خاکهای قلیایی ( خاکهایی با pH بیشتر از ۶ ) ، مرطوب و سنگین بهتر رشد می کند. به صورت تر، خشک، سیلو، مرتع و چراگاه قابل مصرف است، به صورت تنها یا مخلوط با گرامینهها مثل مرغ کشت می شود. وزن هر دانه آن حدد ۰/۷ گرم است. در اغلب مناطق سرد و نیمه سردسیر سازگاری یافته است. متوسط عملکرد علوفه خشک آن ۲ تا ۵ تن در هکتار است ولی در آزمایشها تا ۱۰ تن در هکتار گزارش شده است.
از مهم ترین آفاتی که به شبدر حمله می کند و میزان محصول را کاهش می دهد، می توان به شته ها، سوسک سرخرطومی تخمدان شبدر و حلزون می توان اشاره نمود.
از بیماریهای مهم شبدر در ایران می توان به لکه سیاه بدر، سفیدک دروغی شبدر، سفیدک حقیقی شبدر، پوسیدگی ریشه و برگ اشاره کرد. برداشت
