شبثه

لغت نامه دهخدا

( شبثة ) شبثة. [ ش ُ ب َ ث َ ] ( ع ص ) مردی که همواره ملازم حریف خود باشد و از وی مفارقت نکند. ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس