شبان زاده

لغت نامه دهخدا

شبان زاده. [ ش ُ /ش َ دَ / دِ ] ( ن مف مرکب ، اِ مرکب ) پسر چوپان. چوپان زاده. از نسل چوپان و شبان. فرزند شبان :
شبان زاده ای را چنان در کنار
بگیری و از کس نیایدت عار.
فردوسی.
یکی تاج با او بد و مهر شاه
شبان زاده را آرزو کرد گاه
که ساسان شبان و شبان زاده بود
نه بابک شبانی بدو داده بود.
فردوسی.

فرهنگ فارسی

پسر چوپان چوپان زاده

پیشنهاد کاربران

بپرس