شبالنگ

لغت نامه دهخدا

شبالنگ. [ ش َ ل َ ] ( اِ ) نخچیر را گویند و آن جانورانی باشند که آنها را شکار کنند، مانند آهو و قوچ صحرایی و بز و گاو کوهی و امثال آن. ( برهان ) ( آنندراج ). آهو وگور که آنها را شکار کنند. در رشیدی و جهانگیری نیزبه این معنی آمده. ( انجمن آرا ) ( از ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

جانوری که آن را شکار می کنند، نخجیر، صید.

پیشنهاد کاربران

بپرس