شب کن. [ ش َ ک ُ ] ( نف مرکب ) شبیخون زننده و به عهده گیرنده حمله و تاخت وتاز در شب. ( از ناظم الاطباء ).- شب کن زدن ؛ سفر کردن در شب و راه پیمودن در شب. ( ناظم اطلاطباء ).|| ( اِ مرکب ) فلق و صبح. || چرغد و قسمی از سوسک. ( ناظم الاطباء ).
