شب های شعر گوته یک رویداد فرهنگی سالانه در تهرانکانون نویسندگان ایران با همکاری انجمن روابط فرهنگی ایران و آلمان، انستیتو گوته، به مدت ده شب، مراسم شعرخوانی و سخنرانی در باغ انجمن فرهنگی روابط ایران - آلمان برگزار کردند. در این ده شب که به «شب های شعر گوته» معروف شد، بیش از شصت نویسنده و شاعر با گرایش های مختلف ولی عمدتاً چپ علیه «فضای اختناق و سانسور حاکم» شعر خواندند و سخنرانی کردند.
... [مشاهده متن کامل]
در شب های آغازین شب های شعر گوته، جمعیتی بالغ بر ۱۰ هزار نفر در این مراسم شرکت می کردند، اما بارش بارانی چندروزه در تهران منجر به کاهش جمعیت در شب های پایانی به حدود ۳ هزار نفر شد.
در پاییز ۱۳۵۶، ماه ها قبل از آن که حرکت های اعتراضیِ منتهی به قیام بهمن ۵۷ آغاز شود، گردهمایی ادبی جمعی از نویسندگان و شاعران ایران فضای سیاسی کشور را دگرگون کرد. شب های نویسندگان و شاعران در انستیتو گوته تهران و به ابتکار کانون نویسندگان ایران برپا شد که در آن شاعران و نویسندگان طی ده شب، آشکارا حزب رستاخیز را محکوم کردند و از «خفقان» و «لجنزار بی قانونی های تنگ چشمانه» و «برداشت های فاشیستی نظام حاکم» سخن گفتند.
یرواند آبراهامیان در کتاب تاریخ ایران مدرن می گوید: «به دنبال برگزاری ده شب شعر توسط کانون به تازگی احیا شده نویسندگان ایران و انستیتو گوته در مهر ۱۳۵۶، نویسندگان که همگی از مخالفان سرشناس بودند به انتقاد از رژیم پرداختند و نهایتاً در شب پایانی این برنامه، شرکت کنندگان همگی به خیابان ریختند و با پلیس درگیر شدند. در این تظاهرات یک دانشجو کشته و هفتاد نفر زخمی و بیش از یکصد نفر دستگیر شدند. اعتراضات در تهران طی ماه های بعد به ویژه در روز ۱۶ آذر ادامه یافت. افراد دستگیر شده در این اعتراضات به دادگاه های غیر نظامی سپرده شدند که یا آزاد شدند یا محکومیت های سبکی گرفتند. این اقدام عملاً در حکم پیام آشکاری برای دیگران از جمله طلاب حوزه علمیه قم بود».
در شب اول کسی پیش بینی نمی کرد ده شب تاریخی در پیش باشد. این نشست با سخنرانی رحمت الله مقدم مراغه ای آغاز شد. بیانیه کانون نویسندگان خوانده شد و سیمین دانشور درباره نقش هنر و هنرمند سخنرانی کرد. پس از آن شعرخوانی مهدی اخوان ثالث ( شعر «آنک! ببین» از کتاب دوزخ اما سرد ) ، سیاوش مطهری، تقی هنرور شجاعی و منصور اوجی اجرا شد.
... [مشاهده متن کامل]
در شب های آغازین شب های شعر گوته، جمعیتی بالغ بر ۱۰ هزار نفر در این مراسم شرکت می کردند، اما بارش بارانی چندروزه در تهران منجر به کاهش جمعیت در شب های پایانی به حدود ۳ هزار نفر شد.
در پاییز ۱۳۵۶، ماه ها قبل از آن که حرکت های اعتراضیِ منتهی به قیام بهمن ۵۷ آغاز شود، گردهمایی ادبی جمعی از نویسندگان و شاعران ایران فضای سیاسی کشور را دگرگون کرد. شب های نویسندگان و شاعران در انستیتو گوته تهران و به ابتکار کانون نویسندگان ایران برپا شد که در آن شاعران و نویسندگان طی ده شب، آشکارا حزب رستاخیز را محکوم کردند و از «خفقان» و «لجنزار بی قانونی های تنگ چشمانه» و «برداشت های فاشیستی نظام حاکم» سخن گفتند.
یرواند آبراهامیان در کتاب تاریخ ایران مدرن می گوید: «به دنبال برگزاری ده شب شعر توسط کانون به تازگی احیا شده نویسندگان ایران و انستیتو گوته در مهر ۱۳۵۶، نویسندگان که همگی از مخالفان سرشناس بودند به انتقاد از رژیم پرداختند و نهایتاً در شب پایانی این برنامه، شرکت کنندگان همگی به خیابان ریختند و با پلیس درگیر شدند. در این تظاهرات یک دانشجو کشته و هفتاد نفر زخمی و بیش از یکصد نفر دستگیر شدند. اعتراضات در تهران طی ماه های بعد به ویژه در روز ۱۶ آذر ادامه یافت. افراد دستگیر شده در این اعتراضات به دادگاه های غیر نظامی سپرده شدند که یا آزاد شدند یا محکومیت های سبکی گرفتند. این اقدام عملاً در حکم پیام آشکاری برای دیگران از جمله طلاب حوزه علمیه قم بود».
در شب اول کسی پیش بینی نمی کرد ده شب تاریخی در پیش باشد. این نشست با سخنرانی رحمت الله مقدم مراغه ای آغاز شد. بیانیه کانون نویسندگان خوانده شد و سیمین دانشور درباره نقش هنر و هنرمند سخنرانی کرد. پس از آن شعرخوانی مهدی اخوان ثالث ( شعر «آنک! ببین» از کتاب دوزخ اما سرد ) ، سیاوش مطهری، تقی هنرور شجاعی و منصور اوجی اجرا شد.
