شب سیاه

- شب سیاه ؛ کنایه از شب تاریک است :
مکنید دردمندان گله از شب جدایی
که من این صباح روشن ز شب سیاه دارم.
سعدی.
- || کنایه از ریش است که بر عارض و صورت برآید : چون شب سیاه بروز سپیدش تاختن آورد و آفتاب را کسوفی افتاد از خاندان با نام زنی خواست. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 254 ) .

پرده دخانی ؛ کنایه از شب تیره و تاریک است. ( برهان ) .

شب زنگی . [ ش َ ب ِ زَ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) شب گیسوفشان . کنایه از شب تاریک باشد. ( انجمن آرا ) .

شب بسیار تاریک

شب شبگون ؛ شب بسیار تاریک. ( ناظم الاطباء ) .