شب خیز

/Sabxiz/
معنی انگلیسی:
(one) who rises at midnight, nocturnal(animal)

لغت نامه دهخدا

شب خیز. [ ش َ ] ( نف مرکب ) شب خیزنده. آنکه شبها برخیزد. ( آنندراج ). کسی که در شب از خواب برمیخیزد، مثل : عابد شب خیز. ( از فرهنگ نظام ). کسی که برای عبادت شب هنگام از خواب برخیزد. ( ناظم الاطباء ). قائم اللیل. شب زنده دار. || چیزی که شب برخیزد مثل ناله شب خیز. ( فرهنگ نظام ) :
هر خسی قیمت نداند ناله شب خیز را
خسروی بایدکه داند قدر این شبدیز را.
صائب.

فرهنگ فارسی

خیزنده درشب، آنکه برای عبادت شب برخیزدشب زنده دار
( صفت ) ۱ - کسی که شب از خواب برخیزد و بیدار بماند . ۲ - آن که شب هنگام برای عبادت از خواب برخیزد .

فرهنگ عمید

۱. خیزنده در شب، ویژگی کسی که شب از خواب برخیزد و بیدار بماند.
۲. [قدیمی] ویژگی آن که شب برای عبادت از خواب برخیزد، شب زنده دار.

پیشنهاد کاربران

شبخیز: صفت فاعلی به معنای کسی که شب هنگام و یا هنگام پگاه از خواب برخیزد و بکار بپردازد. ( به نقل از دکتر خطیب رهبر / مرزبان نامه ص ۲۴۶ )
شب خیز یعنی کسی که برای نماز شب بیدار می شود و تا اذان صبح عبادت میکند
قائم اللیل. [ ءِ مُل ْ ل َ ] ( ع ص مرکب ) شب خیز. شب زنده دار: قائم اللیل و صائم النهار.
ان که در شب برای عبادت از خواب بیدار می شود
عبادت کننده در شب
عبادت کننده

شب زنده دار. . . . عبادت خنده شب

آنکه در شب برای عبادت بیدار میشود
کسی که شب برای عبادت بیدار می ماند

کسی که شب هنگام از خواب برمی خیزد و تا اذان صبح بیدار می ماند.
شی زنده دار
شب زنده دار
کسی که از خواب بیدار میشود و تا صبح بیدار می ماند.

مشاهده ادامه پیشنهادها (١٠ از ١٣)

بپرس