شب باشی

لغت نامه دهخدا

شب باشی. [ ش َ ] ( اِ مرکب ) منزل و جایگاه شب و محل آسایش در شب. ( ناظم الاطباء ). || ( حامص مرکب ) شب بودن. باشش در شب.

فرهنگ فارسی

منزل و جایگاه شب و محل آسایش در شب یا شب بودن .

پیشنهاد کاربران

بپرس