شب بازه. [ ش َ زَ / زِ ] ( ص مرکب ) زنی که در شب هرزه گردی کند. ( ناظم الاطباء ). || ( اِمرکب ) شب پره. خفاش. ( ناظم الاطباء ). شب پره را گویند که مرغ عیسی باشد و به این معنی به جای بای ابجد یای حطی هم به نظر آمده است. ( از برهان ) ( آنندراج ). صورتی است دیگر از شب یازه. ( از حاشیه برهان چ معین ).
فرهنگ فارسی
صورتیست دیگر از شب یازه یا زنی که در شب هرزه گردی کند .
