( شب آموز ) شب آموز. [ ش َ ] ( نف مرکب ) آموزنده بشب. که شب هنگام تعلیم گیرد. فراگیرنده به شب. آنکه درشب بیاموزد و تعلیم گیرد. || آنکه در شب تعلیم دهد. || در تداول عامه ، زن که شب به شوی خود بد کسان ِ شوی خود گوید. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
( شب آموز ) آموزنده بشب که شب هنگام تعلیم گیرد یا آنکه در شب تعلیم دهد .
