شایق، عبدالله (تفلیس ۱۸۸۱ـ باکو ۱۹۵۹)
داستان نویس، نمایش نامه نویس، مترجم و شاعر آذربایجانی. در تفلیس و خراسان درس خواند. سپس به باکو رفت (۱۹۰۱) و تا ۱۹۳۴ به تدریس در مدارس ابتدایی آن جا پرداخت. درون مایۀ آثارش اعم از شعر، داستان، نمایش نامه و رمان مسائلی چون میهن دوستی؛ آزادی، انقلاب، نابرابری طبقاتی، زندگی زحمتکشان و طبیعت است. شایق به زبان های فارسی و روسی تسلط داشته و آثاری از نظامی، فردوسی، پوشکین، لرمانتوف و دیگران به ترکی آذری ترجمه کرده است. او را بنیاد گذار نمایش نامه نویسی کودکان در آذربایجان می دانند. شایق دو دوره نمایندۀ مجلس باکو بود و نشان لنین و پرچم سرخ گرفت. تألیفاتش بسیار است. از آثارش: رمان های قهرمانان عصر ما (۱۹۱۳ـ۱۹۱۸) و ارس (۱۹۳۸)؛ نمایش نامه های آذرخش (۱۹۲۶) و نوشابه (۱۹۴۵)؛ داستان های منظوم کودکانۀ روباه به حج می رود، خانم تق تق؛ کوچ (۱۹۱۰)؛ کتاب های درسی عینک کودکان (۱۹۰۷) و کتاب قرائت (۱۹۲۴)؛ کمدی یک ساعت خلیفه بودن (۱۹۵۷).
داستان نویس، نمایش نامه نویس، مترجم و شاعر آذربایجانی. در تفلیس و خراسان درس خواند. سپس به باکو رفت (۱۹۰۱) و تا ۱۹۳۴ به تدریس در مدارس ابتدایی آن جا پرداخت. درون مایۀ آثارش اعم از شعر، داستان، نمایش نامه و رمان مسائلی چون میهن دوستی؛ آزادی، انقلاب، نابرابری طبقاتی، زندگی زحمتکشان و طبیعت است. شایق به زبان های فارسی و روسی تسلط داشته و آثاری از نظامی، فردوسی، پوشکین، لرمانتوف و دیگران به ترکی آذری ترجمه کرده است. او را بنیاد گذار نمایش نامه نویسی کودکان در آذربایجان می دانند. شایق دو دوره نمایندۀ مجلس باکو بود و نشان لنین و پرچم سرخ گرفت. تألیفاتش بسیار است. از آثارش: رمان های قهرمانان عصر ما (۱۹۱۳ـ۱۹۱۸) و ارس (۱۹۳۸)؛ نمایش نامه های آذرخش (۱۹۲۶) و نوشابه (۱۹۴۵)؛ داستان های منظوم کودکانۀ روباه به حج می رود، خانم تق تق؛ کوچ (۱۹۱۰)؛ کتاب های درسی عینک کودکان (۱۹۰۷) و کتاب قرائت (۱۹۲۴)؛ کمدی یک ساعت خلیفه بودن (۱۹۵۷).