شایسته ندانستن

حضرت اقا
شما مگر اوستاپژوهی فرمودید که میگویید در اوستا این واژه یا هم خانواده هایش نیستند؟

شایسته صفت مفعولی مصدر شایستن با کنون بن شای است که واژه "شاید" از این ساخته شده است.
می شایست، می شاید
همچنین واژه شایان همساختار با گریان و بریان و جوشان و. . . هم از همین ریشه است.
به نظر من یکی شایستن بیشتر به معنی "احتمال داشتن" و در درجه بعدی به معنی "برازیدن و برازنده بودن" است.

💢شایسته
✅ اشا اوسته
✅ اشاغی اوسته
✅ پایین / بالا
شایسته یعنی
کسی که از هر نظر بالا و پایینش کردن
یعنی سنجیدن تمام اعمالشو ، کارهاشو ، تمام خصوصیاتشو
و
در نهایت لقب شایسته بهش دادن
... [مشاهده متن کامل]