شایر

شایر ( به انگلیسی: Shire ) نام مرسومی است که در تقسیم بندی کشوری در بریتانیا و استرالیا به کار رفته است. در اسکاتلند نیز بعنوان پسوند برای نامیدن بعضی مناطق شهرستان استفاده شده. این نام مترادف با شهرستان کاربرد دارد. اکنون در انگلستان بیش از ۲۰ شهرستان دارای پسوند شایر هستند که به شهرستان های تاریخی انگلستان مشهور هستند. در استرالیا بخصوص در نیو ساوت ولز و ویکتوریا ( استرالیا ) بعضی مناطق دارای این پسوند هستند.
در ۱۶۳۴ میلادی چارلز یکم با ایجاد کلنی ویرجینیا آنرا به هشت شایر تقسیم کرد ولی چند سال بعد نام آنها به شهرستان ( County ) تغییر داده شد.

شایر (سرزمین میانه). شایر ( به انگلیسی: The Shire ) منطقه ای بود که هابیت ها در آن سکونت داشتند. این منطقه در شمال غربی سرزمین میانه، در قاره اریادور و فرمانروایی آرنور واقع بود. نام این منطقه در زبان وسترون سوزا یا سوزا - تی است.
وسعت شایر از فار داونز در غرب تا پل برندی واین در شرق ۴۰ لیگ ( ۱۹۳ کیلومتر یا ۱۲۰ مایل نومه نوری ) و از زمین های بایر شمالی تا باتلاق های جنوب ۵۰ لیگ ( ۲۴۱ کیلومتر، ۱۵۰ مایل ) می باشد. در کل، وسعت منطقه شایر بالغ بر ۱۸٬۰۰۰ مایل مربع ( ۴۷٬۰۰۰ کیلومتر مربع ) است. اگر بخواهیم بهتر شایر را در نظر بگیریم می توان گفت که شکل ظاهری آن به صورت مستطیل بوده است. رودخانه برندی واین ( براندوین ) شایر را از شرق محصور می کرد. ( هابیت ها در باکلند هم زندگی می کردند، که در تکه باریکی بین رودخانه و پرچین قرار داشت، اما به طور رسمی به عنوان بخشی از شایر محسوب نمی شد تا اینکه پس از نبرد حلقه بدان پیوست. ) شایر از شمال تا غرب مرز قابل ترسیمی ندارد، اما به جای آن از سمت جنوب و شرق توسط جاده های باستانی و نیز شاخصه های جغرافیایی مبهمی چون تپه های برج محصور شده است.
اندازه کوچک، اهمیت نسبتاً کم، و داشتن جمعیت هابیتهای شجاع و جسور باعث شده بود که کمتر فرمانروایی فکر غلبه و تصرف شایر را در سر بپروراند. نکته مهم تر این بود که شایر توسط تکاوران شمال دون اداین ( و گندالف ) که مراقب مرزهای آن بوده و مزاحمین را از آن دور می کردند، محافظت می شد. تنها غریبه هایی که وارد شایر شدند، دورف هایی بودند که از معادن خود در کوهستان آبی از طریق جاده بزرگ شرقی وارد شایر شده بودند. الف هایی هم که در مسیر خود به بندرگاه خاکستری در حال رفت وآمد بودند نیز برای هابیت ها موجوداتی غریبه و ناشناخته بودند. شایر مصیبت ها و مشکلات زیادی را به خود دیده است که برای مثال می توان به موارد زیر اشاره کرد: طاعون بزرگ در سال ۱۶۳۶ دوران سوم، نبرد دشت های سبز در سال ۲۷۴۷ دوران سوم، زمستان طولانی در سال ۲۷۵۸ دوران سوم، روزهای خشکسالی در سال ۲۷۶۰ دوران سوم و زمستان مهیب در سال ۲۹۱۱ دوران سوم. در سال ۲۳۴۰ دوران سوم اولدباک های منطقه ماریش به دلیل افزایش جمعیت از برندی واین گذشته و باکلند را تأسیس کردند. در زمان نبرد حلقه اشباح حلقه ابتدا شایر را جستجو کردند و هنگامیکه تکاوران شمال به جنگ رفتند، شایر بدون دفاع ماند. این سرزمین توسط سارومان و لوثو سک ویل بگینز که انسان های شرور را رهبری می کرد، به اشغال در آمد. فرودو، سام، مری و پی پین این سرزمین را پس از پیروزی شان در نبرد بای واتر آزاد کرد. اما آسیب های جدی ای که سارومان به واسطه صنعتی سازی به شایر وارد کرده بود با تلاش های بی وقفه هابیت ها خنثی شد. شایر با خاک لوتلورین که گالادریل به سام داده بود، از نو تجدید حیات شد. سال ۳۰۲۱ دوران سوم را به عنوان پربارترین و پرثمرترین سال در تاریخ شایر می دانند. با بازگشت آراگورن به مسند پادشاهی آرنور و گاندور، شایر در سال ۱۷ دوران چهارم تبدیل به سرزمینی آزاد شد و در پادشاهی از نو متحد شده به امنیت کامل رسید. همچنین گفته شده است که آراگورن دستور داد که هیچ انسان بزرگ جثه ای وارد شایر نشود. در سال ۳۲ دوران چهارم پادشاه دستور این اجازه را صادر کرد که باکلند به طور رسمی بخشی از شایر شود و پس از آن نام خود را به مارچ شرقی تغییر داد و سرزمین شایر را تا سرحدات امین براید گسترانید. این سرزمین نیز مارچ غربی نام گرفت.