شایب

لغت نامه دهخدا

شایب. [ ی ِ ] ( ع ص ) شائب. مخلوطکننده و آمیزنده. ( ناظم الاطباء ). || و شیب شایب ( شائب ) مبالغه است یعنی پیری بسیار و موی بسیار سفید. ( ناظم الاطباء ). ج ، شوایب. رجوع به شائب شود.

فرهنگ فارسی

یا شائب بمعنی مخلوط کننده و آمیزنده

پیشنهاد کاربران

بپرس