شاکوهاچی

دانشنامه عمومی

شاکوهاچی، نام یک فلوت ژاپنی ساخته شده از نی است که انتهای آن ورم کرده و از هسیائو چینی مشتق شده است. انتهای ورم کردهٔ فلوت شاکوهاچی به طور مایل به طرف خارج بریده شده است و یک تکهٔ کوچک عاج فیل یا استخوان در لبهٔ آن قرار داده شده است که اجازه می دهد مایه های ظریف گوناگونی در صدا ایجاد شود. انتهای قیفی شکل یا شکمبه شامل الوار کندهٔ چوب و گیاه خیزران همراه ریشه های انتهایی آن است. بدنه به طور طبیعی یا به طور مصنوعی یا ساختگی روی انتهای قیفی شکل به دلایل زیبایی شناختی خم شده است.
نام وسیله از درازای اصلی این آلت موسیقی گرفته شده است: یک شاکو ( که برابر ۳۰٫۳ سانتی متر است ) و هشت ( که به ژاپنی: هاچی است ) سون ( که معادل ۱٫۲ اینچ یا ۳ سانتی متر است ) . اما در حقیقت این آلت موسیقی در اندازه های مختلفی ساخته شده است. معمولاً فلوت شاکوهاچی دارای سوراخ های چهار انگشتی به علاوهٔ یک سوراخ شستی ( حفره ای که شست در آن جا بگیرد ) است. این فلوت در موسیقی های تکنوازی یا کلیسایی استفاده می شود. معروف ترین آهنگی که این فلوت در آن استفاده شده ترانهٔ سادی ( Sadeness ) ( قسمت اول ) از پروژهٔ موسیقی انیگما است.
عکس شاکوهاچی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

شاکوهاچی (shakuhachi)
فلوت بامبوی ژاپنی سوراخ دار که هنگام نواختن در سر آن می دمند. شکل امروزین این ساز، که از حدود قرن ۱۵ پدید آمده است، چهار سوراخ جای انگشت و یک سوراخ جای شست دارد. از آن برای تکنوازی های خلسه آمیز و فکورانه، در هم نوازی، ترانه های محلی، و آثار امروزی آهنگ سازان جهان استفاده می کنند. شاکوهاچی در اندازه های مدرج تولید می شود که هر یک نیم پرده با دیگری فاصله دارد؛ اندازۀ آن به گونۀ (ژانر) کاربردش، اجراکنندگان/سازهای دیگر (اگر باشند)، و گزینش شخصی خود نوازنده بستگی دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس