شاکع

لغت نامه دهخدا

شاکع. [ ک ِ ] ( ع ص ) بردارنده شتر رابمهار. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || دردمند و ناله کننده از بیماری. ( از اقرب الموارد )( از متن اللغة ). || مرد خشمگین. ( از اقرب الموارد ). || کشت که دانه آن بسیار گردد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس