شاچِه (Shache)
(یا: یارکند؛ یارکنت) شهری محصور و واحه ای در ناحیۀ خودمختار سین کیانگ اویغور، در چین، کنار رود یارکند، حدود ۱۶۰ کیلومتری جنوب شرقی کاشی (کاشغر). جمعیت آن ۱۰۰ هزار نفر است (۱۹۹۵). در حوضۀ تاریم، در دامنۀ کوه های کونلون۷، در حاشیۀ بیابان تاکلا ماکان و سر راه کاروان رو منتهی به هند و غرب روسیه واقع شده است. شاچه مرکز منطقه ای حاصل خیز است که از طریق کشت آبی، پنبه، لوبیا، و ابریشم تولید می کند. تولید پارچه های نخی و کالاهای چرمی نیز از صنایع آن است. نزدیکی آن به مرزهای هند، افغانستان، و تاجیکستان این شهر را به مرکز تجاری بین المللی تبدیل کرده است. صنایع دستی، مانند قالی بافی و گلدوزی روی ابریشم قرن هاست که در این شهر رواج دارد. شاچه مرکز فرهنگ اسلامی نیز است. مارکو پولو در قرن ۱۳م از این شهر دیدن کرد؛ از قرون وسطا، محل توقف بین راه در جاده ابریشم، راه کاروان رو بین چین و اروپا، بوده است. جمعیت شهر را چینی ها و اویغورها، قوم ترک زبان، تشکیل می دهند.
(یا: یارکند؛ یارکنت) شهری محصور و واحه ای در ناحیۀ خودمختار سین کیانگ اویغور، در چین، کنار رود یارکند، حدود ۱۶۰ کیلومتری جنوب شرقی کاشی (کاشغر). جمعیت آن ۱۰۰ هزار نفر است (۱۹۹۵). در حوضۀ تاریم، در دامنۀ کوه های کونلون۷، در حاشیۀ بیابان تاکلا ماکان و سر راه کاروان رو منتهی به هند و غرب روسیه واقع شده است. شاچه مرکز منطقه ای حاصل خیز است که از طریق کشت آبی، پنبه، لوبیا، و ابریشم تولید می کند. تولید پارچه های نخی و کالاهای چرمی نیز از صنایع آن است. نزدیکی آن به مرزهای هند، افغانستان، و تاجیکستان این شهر را به مرکز تجاری بین المللی تبدیل کرده است. صنایع دستی، مانند قالی بافی و گلدوزی روی ابریشم قرن هاست که در این شهر رواج دارد. شاچه مرکز فرهنگ اسلامی نیز است. مارکو پولو در قرن ۱۳م از این شهر دیدن کرد؛ از قرون وسطا، محل توقف بین راه در جاده ابریشم، راه کاروان رو بین چین و اروپا، بوده است. جمعیت شهر را چینی ها و اویغورها، قوم ترک زبان، تشکیل می دهند.
wikijoo: شاچه