شاویدن. [ دَ ] ( مص جعلی ) در فرهنگ شعوری آمده است که شاویدن بمعنی شدن اگرچه خود بر وزن مصدر است ولی مفرد است و بهر دو معنی لفظ شدن استعمال میشود و دو بیت ذیل را بی نام گوینده بترتیب برای معنی گشتن و رفتن شاهد آورده است : اما مجعول می نماید چه جای دیگر دیده نشد : همین آشفته و سرگشته شاوید درونش تیشه حسرت بکاوید.
؟
در معنی رفتن : از آنجا با غم فرقت بشاوید به این آشفتگی مانده ست جاوید.