شاورد

لغت نامه دهخدا

شاورد. [ وَ ] ( اِ ) هاله. واره. خرمن ماه. ( یادداشت مؤلف ). شایورد. رجوع به شایورد شود.

فرهنگ فارسی

هاله واره

پیشنهاد کاربران

بپرس