شاهین بخارایی، محمّد مخْدوم (بخارا ۱۸۵۷ـ قرشی ۱۸۹۴)
شاعر و نویسندۀ تاجیک. از شاگردان صریر جویباری بود. سپس با احمد دانش دوستی یافت و از دنباله روان اندیشه های معارف پروری او شد و به نقد دستگاه حکومتی پرداخت. درون مایۀ آثار او که زبانی ساده و عامیانه دارند، اخلاقی و اجتماعی و انتقادی است. از آثارش: کلیات شاهین (۱۹۳۶)؛ بدایع الصنایع (بخارا، ۱۳۲۳ ق)؛ مثنوی لیلی و مجنون؛ بیاض شاهین؛ مثنوی دوستان.
شاعر و نویسندۀ تاجیک. از شاگردان صریر جویباری بود. سپس با احمد دانش دوستی یافت و از دنباله روان اندیشه های معارف پروری او شد و به نقد دستگاه حکومتی پرداخت. درون مایۀ آثار او که زبانی ساده و عامیانه دارند، اخلاقی و اجتماعی و انتقادی است. از آثارش: کلیات شاهین (۱۹۳۶)؛ بدایع الصنایع (بخارا، ۱۳۲۳ ق)؛ مثنوی لیلی و مجنون؛ بیاض شاهین؛ مثنوی دوستان.