شاهنشاهی کوشانی ( بلخی: Κυϸανο ( آوانویسی به لاتین: Kušāno ) ، یونانی: Βασιλεία Κοσσανῶν، سانسکریت بودایی: कुषाण राजवंश، چینی: 貴霜帝國، پهلوی اشکانی: 𐭊𐭅𐭔𐭍 𐭇𐭔𐭕𐭓، پهلوی ساسانی: Kušān - šahr ) یک امپراتوری باستانی به مرکزیت سرزمین بلخ ( باختر ) در افغانستان امروزی بود که توسط یوئه چی ها در سدهٔ نخست میلادی بنیان گذاشته شد. این شاهنشاهی در اوج گسترهٔ خود در زمان کانیشکا افغانستان امروزی، بلوچستان، شمال هند و بخش هایی از آسیای میانه مانند سغد و خوارزم را زیر فرمان خود داشت.
... [مشاهده متن کامل]
کوشان ها یکی از پنج تیره یوئه چی بودند که در جریان مهاجرت از آسیای میانه به سمت مرکز ایران زمین، در افغانستان امروزی، بلوچستان و به ویژه بلخ ساکن شدند. یوئه چی شکل چینی نام این اقوام است و نام اصلی آن ها به دست ما نرسیده است. با این حال امروزه تاریخ نگاران معتقدند که یوئه چی به شکل اتحادیه ای از اقوام ایرانی تبار یوئه چی از منطقهٔ باختر ( بلخ ) و تخاری بودند.
کوشان ها در دوران آغازین خود، از زبان یونانی که به دلیل حکومت طولانی یونانیان بر بلخ در منطقه رایج بود به عنوان زبان درباری خود استفاده می کردند اما پس از گذشت مدتی، احتمالاً در سال ۱۲۷ میلادی، کانیشکا زبان بلخی را که در این زمان به زبان مادری کوشان ها تبدیل شده بود، به عنوان زبان رسمی امپراتوری خود اعلام کرد. شاهنشاه کوشانی ( بلخی: ϷΑΟΝΑΝΟϷΑΟ ) ، کانیشکای بزرگ، از مهم ترین شخصیت های تاریخ بودایی گری بود. او نقش بسیار بزرگی در گسترش بودایی گری در هند، افغانستان و چین بازی کرد.
کوشان ها با امپراتوری روم، شاهنشاهی ساسانی، پادشاهی آکسوم و دودمان هان امپراتوری چین روابط دیپلماتیک داشتند. با وجود اینکه هنر، فلسفه و دانش بلخی در دوران کوشان ها دوران طلایی ای را پشت سر گذاشت، از آثار کوشانی به جز سنگ نبشته های شاهی چیزی به دست ما نرسیده است و بیشتر تاریخ این امپراتوری را باید در منابع خارجی جست.
شاهنشاهی کوشان در اوایل و میانه های سدهٔ سوم میلادی تحت فشار نیروهای ساسانی از هم فروپاشید. بخش های غربی آن شامل بلخ ( مرکز امپراتوری ) ، سغد و گنداره تحت فرمان ساسانیان درآمد. ساسانیان این مناطق را به پادشاهی نیمه مستقلی به نام کوشانشهر بدل کردند و گروهی از شاهزادگان ساسانی موسوم به کوشانشاهان بر آن فرمان راندند. با این حال اعضای باقی ماندهٔ دودمان کوشانی تا سال ۳۷۵ میلادی بر بخش های جنوبی و شرقی آن که در شمال هند واقع بودند، حکومت کردند که در نهایت توسط امپراتوری گوپتا فتح شد.
... [مشاهده متن کامل]
کوشان ها یکی از پنج تیره یوئه چی بودند که در جریان مهاجرت از آسیای میانه به سمت مرکز ایران زمین، در افغانستان امروزی، بلوچستان و به ویژه بلخ ساکن شدند. یوئه چی شکل چینی نام این اقوام است و نام اصلی آن ها به دست ما نرسیده است. با این حال امروزه تاریخ نگاران معتقدند که یوئه چی به شکل اتحادیه ای از اقوام ایرانی تبار یوئه چی از منطقهٔ باختر ( بلخ ) و تخاری بودند.
کوشان ها در دوران آغازین خود، از زبان یونانی که به دلیل حکومت طولانی یونانیان بر بلخ در منطقه رایج بود به عنوان زبان درباری خود استفاده می کردند اما پس از گذشت مدتی، احتمالاً در سال ۱۲۷ میلادی، کانیشکا زبان بلخی را که در این زمان به زبان مادری کوشان ها تبدیل شده بود، به عنوان زبان رسمی امپراتوری خود اعلام کرد. شاهنشاه کوشانی ( بلخی: ϷΑΟΝΑΝΟϷΑΟ ) ، کانیشکای بزرگ، از مهم ترین شخصیت های تاریخ بودایی گری بود. او نقش بسیار بزرگی در گسترش بودایی گری در هند، افغانستان و چین بازی کرد.
کوشان ها با امپراتوری روم، شاهنشاهی ساسانی، پادشاهی آکسوم و دودمان هان امپراتوری چین روابط دیپلماتیک داشتند. با وجود اینکه هنر، فلسفه و دانش بلخی در دوران کوشان ها دوران طلایی ای را پشت سر گذاشت، از آثار کوشانی به جز سنگ نبشته های شاهی چیزی به دست ما نرسیده است و بیشتر تاریخ این امپراتوری را باید در منابع خارجی جست.
شاهنشاهی کوشان در اوایل و میانه های سدهٔ سوم میلادی تحت فشار نیروهای ساسانی از هم فروپاشید. بخش های غربی آن شامل بلخ ( مرکز امپراتوری ) ، سغد و گنداره تحت فرمان ساسانیان درآمد. ساسانیان این مناطق را به پادشاهی نیمه مستقلی به نام کوشانشهر بدل کردند و گروهی از شاهزادگان ساسانی موسوم به کوشانشاهان بر آن فرمان راندند. با این حال اعضای باقی ماندهٔ دودمان کوشانی تا سال ۳۷۵ میلادی بر بخش های جنوبی و شرقی آن که در شمال هند واقع بودند، حکومت کردند که در نهایت توسط امپراتوری گوپتا فتح شد.
