شاهنشاهی ساسانی ( به پارسی میانه: 𐭲𐭯𐭩𐭲𐭯𐭮𐭯𐭮 ) با نام رسمی ایران شهر ( به پهلوی سنگ نوشته ای: 𐭠𐭩𐭫𐭠𐭭𐭱𐭲𐭥𐭩 به پهلوی کتابی: 𐬀𐬌𐬭𐬀𐬥𐬱𐬙𐬥𐬥 ) ، پایان دورهٔ ایران باستان و واپسین شاهنشاهی ایرانی پیش از حمله اعراب به ایران در سدهٔ ۷ و ۸ میلادی بود که از سال ۲۲۴ میلادی تا ۶۵۱ میلادی به مدت ۴۲۷ سال بر ایران شهر فرمان راند؛ شاهنشاهان این دودمان از خاندان ساسان بودند. این شاهنشاهی یکپارچه را اردشیر بابکان با شکست اردوان چهارم، واپسین شاهنشاه اشکانی، پایه گذاری کرد. شاهنشاهان ساسانی که ریشه شان از پارس بود، بر پهنهٔ بزرگی از آسیای غربی چیرگی یافته و در کنار امپراتوری روم - بیزانس، در گذر بازهٔ زمانی افزون بر ۴۰۰ سال، ابرقدرت جهان باستان شمرده می شدند. پایتخت ایران در این دوره، شهر تیسفون در نزدیکی بغداد در عراق امروزی بود. پرچم ایران باستان در این دوره، درفش کاویانی بود که پس از سرنگونی ساسانیان از میان رفت.
... [مشاهده متن کامل]
دورهٔ ساسانی یکی از مهم ترین و سرنوشت سازترین دوره های تاریخ ایران شناخته می شود. در دورهٔ ساسانی، تمدن ایرانی در بسیاری از جَهات به نهایت شکوفایی و پویایی خود رسید. همچنین، ایران در دورهٔ ساسانیان، تأثیر فراوانی بر فرهنگ روم گذاشت. تأثیرات ساسانیان تنها محدود به مرزهای ایران نبود، بلکه تاثیراتش به هند، چین، اروپای غربی و آفریقا هم می رسد. ساسانیان نقشی برجسته در پدیداری هنر اروپایی و آسیایی در دوره های میانه داشتند. بخش بیشینهٔ چیزی که امروزه به نام دوران طلایی اسلام در زمینهٔ هنر، معماری، موسیقی و دیگر زمینه ها شناخته می شود، از ساسانیان به جهان اسلام منتقل و برده شد.
جامعهٔ ساسانی به گونهٔ طبقاتی و لایه ای اداره و گردانده می شد. جامعه به چهار طبقهٔ موبدان، جنگاوران، دبیران و پیشه وران بخش بندی می شد. دین رسمی شاهنشاهی ساسانی، کیش زرتشتی بود و اوستا و زند بُن مایهٔ بنیادین دادستانی و دینی فرمانروایی ساسانی شمرده می شدند. دورهٔ شاهنشاهی ساسانیان، در سال ۶۵۱ م، پس از کشته شدن یزدگرد سوم درگذر یورش اعراب به ایران، به پایان رسید و ایران شهر بجز تبرستان و دیلمستان زیر چیرگی اعراب مسلمان درآمد.
به طور رسمی، این شاهنشاهی به عنوان امپراتوری ایرانیان شناخته می شد ( زبان پارسی میانه: ایران شهر ( Ērānšahr ) ، در زبان پارتی اشکانیان آریان شهر ( aryānrahr ) : این اصطلاح برای نخستین بار در سنگ نوشتهٔ شاپور یکم بر کعبه زرتشت آمده است جایی که شاپور یکم می گوید: «من شاه ایران شهر ( کشور ایران ) هستم. »
... [مشاهده متن کامل]
دورهٔ ساسانی یکی از مهم ترین و سرنوشت سازترین دوره های تاریخ ایران شناخته می شود. در دورهٔ ساسانی، تمدن ایرانی در بسیاری از جَهات به نهایت شکوفایی و پویایی خود رسید. همچنین، ایران در دورهٔ ساسانیان، تأثیر فراوانی بر فرهنگ روم گذاشت. تأثیرات ساسانیان تنها محدود به مرزهای ایران نبود، بلکه تاثیراتش به هند، چین، اروپای غربی و آفریقا هم می رسد. ساسانیان نقشی برجسته در پدیداری هنر اروپایی و آسیایی در دوره های میانه داشتند. بخش بیشینهٔ چیزی که امروزه به نام دوران طلایی اسلام در زمینهٔ هنر، معماری، موسیقی و دیگر زمینه ها شناخته می شود، از ساسانیان به جهان اسلام منتقل و برده شد.
جامعهٔ ساسانی به گونهٔ طبقاتی و لایه ای اداره و گردانده می شد. جامعه به چهار طبقهٔ موبدان، جنگاوران، دبیران و پیشه وران بخش بندی می شد. دین رسمی شاهنشاهی ساسانی، کیش زرتشتی بود و اوستا و زند بُن مایهٔ بنیادین دادستانی و دینی فرمانروایی ساسانی شمرده می شدند. دورهٔ شاهنشاهی ساسانیان، در سال ۶۵۱ م، پس از کشته شدن یزدگرد سوم درگذر یورش اعراب به ایران، به پایان رسید و ایران شهر بجز تبرستان و دیلمستان زیر چیرگی اعراب مسلمان درآمد.
به طور رسمی، این شاهنشاهی به عنوان امپراتوری ایرانیان شناخته می شد ( زبان پارسی میانه: ایران شهر ( Ērānšahr ) ، در زبان پارتی اشکانیان آریان شهر ( aryānrahr ) : این اصطلاح برای نخستین بار در سنگ نوشتهٔ شاپور یکم بر کعبه زرتشت آمده است جایی که شاپور یکم می گوید: «من شاه ایران شهر ( کشور ایران ) هستم. »
