شاهندن. [ هََ دَ ] ( مص ) صالح بودن و نیکوکاری کردن. ( فرهنگ جهانگیری ). تقوی و صلاح داشتن و متقی و پرهیزکاربودن باشد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). متدین بودن و تقوی و صلاح داشتن و صادق و درستکار بودن و پرهیزگار بودن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شاهیدن و شاهیده شود.
