شاهفوربن محمد نیشابوری. [ رِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ دِ ] ( اِخ ) مردی فاضل و خوش طبع بود و شاگردی ظهیرالدین فاریابی را کرده در زمان سلطان محمد تکش منصب انشاء بدو تعلق داشت رساله شاهفوری در علم استیفا به وی منسوب است و چند رساله در القاب انشاء تصنیف کرده است. ( ازتذکره دولتشاه ص 63 ). رجوع به شاهپور اشهری شود.
