عنوان شاه چهار گوشه جهان، گاهی به شاه چهار گوشه آسمان نیز تعبیر می شود[ ۱] و اغلب به سادگی شاه چهار گوشه نیز گفته می شود، [ ۲] [ ۳] این عنوان وجهه بزرگی بود که شاهان قدرتمند بین النهرین باستان آن را ادعا می کردند. اگرچه اصطلاح «چهار گوشه جهان» به مکان های خاص جغرافیایی درون و نزدیک بین النهرین اشاره دارد، اما این مکان ها در زمان استفاده از عنوان برای نشان دادن مکانهای نزدیک لبه های واقعی جهان و به همین ترتیب عنوان باید به عنوان چیزی معادل «شاه همه جهان شناخته شده»، ادعای حاکمیت جهانی بر کل جهان و همه چیز در آن تفسیر می شد.
این عنوان برای اولین بار توسط نارام سین در امپراتوری اکدیان در قرن ۲۳ قبل از میلاد استفاده شد و بعداً توسط حاکمان سومری مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن دیگر مورد استفاده قرار نگرفت؛ و بعدها بعنوان یک عنوان توسط تعدادی از حاکمان آشوری احیا شد، به ویژه در دوران امپراتوری آشوری نو برجسته شد. آخرین شاهی که این عنوان را ادعا کرد کوروش بزرگ اولین شاهنشاه هخامنشی بود، که پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد خود را شاه چهارگوشه جهان خواند.
در میان حاکمان آشوری ممکن است عنوان شاه چهار گوشه از راه های عادی به ارث نرسیده باشد. از آنجا که این عنوان برای همه شاهان امپراتوری آشوری نو تصدیق نشده است و برای برخی فقط چندین سال از زمان سلطنت آنها تأیید شده است، ممکن است توسط هر شاه جداگانه کسب شود، احتمالاً از طریق انجام مبارزات نظامی موفق در هر چهار نقطه قطب نما عنوان مشابه پادشاه کائنات šar kiššatim ( شاه همه چیز یا شاه جهان ) ، همچنین با ریشه اکدی و تأیید شده برای برخی از شاهان امپراتوری آشوری نو، ممکن است به هفت لشکرکشی موفق نیاز داشته باشد. تفاوت معنای دقیق این دو عنوان ممکن است در این باشد که «پادشاه جهان» ادعای قلمرو کیهان شناسی را می کند در حالی که «پادشاه چهار گوشه جهان» ادعای زمینی را مطرح می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین عنوان برای اولین بار توسط نارام سین در امپراتوری اکدیان در قرن ۲۳ قبل از میلاد استفاده شد و بعداً توسط حاکمان سومری مورد استفاده قرار گرفت و پس از آن دیگر مورد استفاده قرار نگرفت؛ و بعدها بعنوان یک عنوان توسط تعدادی از حاکمان آشوری احیا شد، به ویژه در دوران امپراتوری آشوری نو برجسته شد. آخرین شاهی که این عنوان را ادعا کرد کوروش بزرگ اولین شاهنشاه هخامنشی بود، که پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ پیش از میلاد خود را شاه چهارگوشه جهان خواند.
در میان حاکمان آشوری ممکن است عنوان شاه چهار گوشه از راه های عادی به ارث نرسیده باشد. از آنجا که این عنوان برای همه شاهان امپراتوری آشوری نو تصدیق نشده است و برای برخی فقط چندین سال از زمان سلطنت آنها تأیید شده است، ممکن است توسط هر شاه جداگانه کسب شود، احتمالاً از طریق انجام مبارزات نظامی موفق در هر چهار نقطه قطب نما عنوان مشابه پادشاه کائنات šar kiššatim ( شاه همه چیز یا شاه جهان ) ، همچنین با ریشه اکدی و تأیید شده برای برخی از شاهان امپراتوری آشوری نو، ممکن است به هفت لشکرکشی موفق نیاز داشته باشد. تفاوت معنای دقیق این دو عنوان ممکن است در این باشد که «پادشاه جهان» ادعای قلمرو کیهان شناسی را می کند در حالی که «پادشاه چهار گوشه جهان» ادعای زمینی را مطرح می کند.
wiki: شاه چهارگوشه جهان