شاه ولی الله دهلوی، احمد (۱۱۱۴ ـ ۱۱۷۶ ق)
(معروف به «محدث دهلوی») فقیه، محدث، متکلم، عارف و قرآن پژوه حنفی مذهب شبه قارۀ هند. وی در حدود ۱۰۰ اثر به دو زبان فارسی و عربی نوشته است که از میان آن ها در حدود ۳۵ اثر چاپ و به انگلیسی و زبان های دیگر ترجمه شده است. اولین معلم او پدرش عبدالرحیم عمری بود. دهلوی در ۷ سالگی قرآن را حفظ کرد و در ۱۵ سالگی وارد طریقت صوفیانۀ نقشبندیه شد. پس از آن که دوران جوانی را طی کرد عازم زیارت خانۀ خدا شد و دو سال در مکه و مدینه اقامت گزید. سپس به هند بازگشت و به تدریس پرداخت. برخی از آثار فارسی او عبارت اند از الطاف القدس فی معرفةلطائف النفس؛ الانتباه فی سلاسل اولیاءالله؛ اتحاف النبیه فی مایحتاج الیه المحدث و الفقیه؛ چند نمونه از آثار قرآن پژوهی او: فتح الرحمان فی ترجمةالقرآن؛ الفوزالکبیر فی اصول التفسیر؛ المقدمةفی قوانین الترجمة.
(معروف به «محدث دهلوی») فقیه، محدث، متکلم، عارف و قرآن پژوه حنفی مذهب شبه قارۀ هند. وی در حدود ۱۰۰ اثر به دو زبان فارسی و عربی نوشته است که از میان آن ها در حدود ۳۵ اثر چاپ و به انگلیسی و زبان های دیگر ترجمه شده است. اولین معلم او پدرش عبدالرحیم عمری بود. دهلوی در ۷ سالگی قرآن را حفظ کرد و در ۱۵ سالگی وارد طریقت صوفیانۀ نقشبندیه شد. پس از آن که دوران جوانی را طی کرد عازم زیارت خانۀ خدا شد و دو سال در مکه و مدینه اقامت گزید. سپس به هند بازگشت و به تدریس پرداخت. برخی از آثار فارسی او عبارت اند از الطاف القدس فی معرفةلطائف النفس؛ الانتباه فی سلاسل اولیاءالله؛ اتحاف النبیه فی مایحتاج الیه المحدث و الفقیه؛ چند نمونه از آثار قرآن پژوهی او: فتح الرحمان فی ترجمةالقرآن؛ الفوزالکبیر فی اصول التفسیر؛ المقدمةفی قوانین الترجمة.