شاه سرزمین ها

عنوان شاه سرزمین ها عنوانی بود که پادشاهان قدرتمند بین النهرین ادعا می کردند اصطلاح شاه کشورها یا شاه سرزمین ها[ ۱] اولین بار در امپراتوری آشوری نو ( ۹۱۱ قبل از میلاد تا ۶۰۹ قبل از میلاد ) مطرح شده است صریحاً به سرزمین های خارجی ( به عنوان مثال غیر آشوری ) اشاره دارد، که اغلب فراتر از محدوده خود بین النهرین که به سرزمین آشور اشاره دارد این عنوان نمایانگر این است که پادشاه آشور حق اداره سرزمین های خارجی و همچنین سرزمین خود را دارد[ ۲]
این عنوان توسط پادشاه آشور - ناصیر - پال دوم معرفی شد. این عنوان، و عنوان مشابه ( "شاه همه سرزمین ها" ) نیز توسط پسر آشورناصیرپال و جانشین او شلمنسر سوم استفاده شد[ ۱] . غیر از این دو پادشاه، این عنوان به ندرت در دوره امپراتوری آشوری نو تصدیق می شود[ ۳] فقط در ارتباط با یک پادشاه دیگر آشوربانی پال استفاده می شود[ ۴] .
کوروش بزرگ پس از فتح بابل در سال ۵۳۹ قبل از میلاد از چندین عنوان سنتی بین النهرین استفاده کرد از جمله آنها کوروش و همه شاهان بعدی امپراتوری هخامنشی از عنوان مشابه شاه کشورها ( پارسی قدیم: xšāyaθiya dahyūnām ) در کتیبه های خود استفاده می کنند[ ۵] . کاتبان در شهر بابل این عنوان را به šar mātāti ترجمه کردند[ ۳] پادشاهان هخامنشی که صریحاً نوع آکدی زبان را تصدیق می کنند ( وقتی کاتبان بابلی دربارهٔ آن بحث می کنند ) شامل کوروش بزرگ ، کمبوجیه دوم و اردشیر یکم است[ ۶] [ ۷] [ ۸] این عنوان همچنین توسط شورشیان در بابل در زمان هخامنشیان استفاده می شد که علیه حکومت خشایارشا یکم قیام کرده ادعا کرد که «شاه بابل و سرزمینها» است[ ۹]
• آشورناصیرپال دوم ( ۸۳۳–۸۵۹ ق. م ) [ ۱]
• شلمنسر سوم ( ۸۵۹–۸۲۴ ق. م ) [ ۱۰]
• آشوربانی پال ( ۶۶۹–۶۳۱ ق. م ) [ ۴]
• کوروش بزرگ ( ۵۵۹–۵۳۰ ق. م ) [ ۶]
• کمبوجیه دوم ( ۵۳۰–۵۲۲ ق. م ) [ ۷]
• اردشیر یکم ( ۴۶۵–۴۲۴ ق. م ) [ ۸]
• سایر شاهان هخامنشی نیز از عنوان معادل شاه سرزمین ها از عنوان شاه کشورها استفاده می کردند[ ۳]
• آنتیوخوس یکم ( ۲۸۱–۲۶۱ ق. م ) [ ۱۱]
• فرهاد دوم ( ۱۳۲–۱۲۷ ق. م ) [ ۱۲]