شاه جهان گورکانی، ابوالمُظَفّر (۱۰۰۰ ـ ۱۰۷۶ ق)
شاه جهان گورکانی، ابوالمُظَفّر
پنجمین پادشاه (حک: ۱۰۳۷ ـ ۱۰۶۸ ق) تیموری هند. پسر جهانگیر بود و در ۱۰۲۶ ق از پدر لقب «شاه جهان» گرفت. او در ۱۰۳۱ ق برضد جهانگیر شورید اما شکست خورد و در ۱۰۳۴ ق دوباره با او آشتی کرد. پس از درگذشت جهانگیر ( ۱۰۳۷ ق) با حمایت آصف خان به سلطنت رسید. در دورۀ شاهجهان، مرزهای قلمروش تا شمال غربی گسترش یافت. او در ۱۰۵۸ ق پایتخت را از آگْرَه به دِهْلی منتقل کرد و شهر شاهجهان آباد (دهلی کهنه) را در ۱۰۴۸ ـ ۱۰۴۹ ق در نزدیکی آن جا ساخت. شاهجهان همچنین به ساختن بناهای بزرگ و باشکوه شهرت دارد که مشهورترینِ آن ها تاج محل است. دوران سلطنت او نقطۀ اوج معماری هندی ـ اسلامی به شمار می رود. با بیماری شاهجهان در ۱۰۶۷ ق، پسرش، اُورَنْگ زیب، با پیروزی بر دیگر برادرانش، پدر را از سلطنت خلع کرد و ادارۀ امور را در دست گرفت. به دستور وی پدرش تا هنگام درگذشت در قلعۀ آگْرَه تحت نظر بود.
شاه جهان گورکانی، ابوالمُظَفّر
پنجمین پادشاه (حک: ۱۰۳۷ ـ ۱۰۶۸ ق) تیموری هند. پسر جهانگیر بود و در ۱۰۲۶ ق از پدر لقب «شاه جهان» گرفت. او در ۱۰۳۱ ق برضد جهانگیر شورید اما شکست خورد و در ۱۰۳۴ ق دوباره با او آشتی کرد. پس از درگذشت جهانگیر ( ۱۰۳۷ ق) با حمایت آصف خان به سلطنت رسید. در دورۀ شاهجهان، مرزهای قلمروش تا شمال غربی گسترش یافت. او در ۱۰۵۸ ق پایتخت را از آگْرَه به دِهْلی منتقل کرد و شهر شاهجهان آباد (دهلی کهنه) را در ۱۰۴۸ ـ ۱۰۴۹ ق در نزدیکی آن جا ساخت. شاهجهان همچنین به ساختن بناهای بزرگ و باشکوه شهرت دارد که مشهورترینِ آن ها تاج محل است. دوران سلطنت او نقطۀ اوج معماری هندی ـ اسلامی به شمار می رود. با بیماری شاهجهان در ۱۰۶۷ ق، پسرش، اُورَنْگ زیب، با پیروزی بر دیگر برادرانش، پدر را از سلطنت خلع کرد و ادارۀ امور را در دست گرفت. به دستور وی پدرش تا هنگام درگذشت در قلعۀ آگْرَه تحت نظر بود.