شاه تبار. [ ت َ ] ( ص مرکب ) کسی که نژاد از شاهان دارد. کسی که نسبت وی به شاهان پیوندد. شاهزاده : در پرده اندیشه بیارای عروسی پس جلوه کنش پیش شهی شاه تباری.سنایی.
