شاه بیت

/SAhbeyt/
معنی انگلیسی:
punch line, best verse of a poem

لغت نامه دهخدا

شاه بیت. [ ب َ / ب ِ ] ( اِ مرکب ) بیتی از غزل و یا قصیدتی که از فردها و ابیات دیگر آن غزل یا قصیده بهتر باشد. ( از فرهنگ نظام ). بیتی که از همه ابیات غزل یا قصیده بهتر باشد. ( از بهار عجم ) ( از آنندراج ) ( از غیاث اللغات ). شعری که از همه اشعار غزل و قصیده بهتر و فصیح تر باشد. ( ناظم الاطباء ) :
شاه بیتی ز من حریفی برد
روشنم شد که شاه دزدی هست.
تأثیر ( از بهار عجم ).
|| مخلص شعر. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ). ستایشگاه. ( حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ).

فرهنگ فارسی

بیتی از غزل و یا قصیدتی که از فرهاد و ابیات دیگر آن غزل یا قصیده بهتر باشد ٠ بیتی که از هم. ابیات غزل یا قصیده بهتر باشد ٠ شعری که از هم. اشعار غزل و قصیده بهتر و فصیح تر باشد ٠ یا مخلص شعر ٠ ستایشگاه٠

فرهنگ عمید

بیتی که از همۀ ابیات غزل یا قصیده بهتر و فصیح تر باشد.

پیشنهاد کاربران

شاه بیت: [اصطلاح مداحی ] زیباترین و برجسته ترین بیت در یک قالب شعری، شاه بیت نامیده می شود.

بپرس