شاه بهاءالدین
لغت نامه دهخدا
شاه بهاءالدین. [ ب َ ئدْ دی ] ( اِخ ) ابن شاه قاسم نوربخش. فاضلترین اولاد شاه قاسم. مردی فاضل و متدین بود. در اواخر حیات خاقان منصور سلطان حسین میرزا از عراق به هرات آمد و در خانقاه خواجه افضل الدین محمد کرمانی که در بیرون درب عراق بوده مسکن گزید و منظورنظر آن پادشاه گردید و بعد از وفات سلطان حسین میرزا و آشوب خراسان شاه بهاءالدین بطرف عراق و آذربایجان شتافت و بملازمت شاه آن دیار درآمد و پس از دو سه سال درگذشت. ( حبیب السیر چ کتابخانه خیام ج 4 ص 612 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید