شاه اوبو

شاه اوبو (Ubu Roi)
نمایش نامه ای طنزآمیز در پنج پرده، نوشتۀ آلفرد ژاری، به زبان فرانسوی، نخستین اجرا در ۱۸۸۸. نویسنده در زمان نوشتن این اثر بیش از پانزده سال نداشت. شاه اوبو، فرمانروای سابق آراگون و اینک فرمانده سواره نظام، به تشویق ننه اوبو درصدد نشستن بر تخت شاهی است، اما پیش از آن که دست به عمل زند، خود را لو می دهد. کسی از سخنان به ابهام آلودۀ او به هنگام اعتراف به شاه غرضش را درنمی یابد و این سان جان سالم به در می برد، اما در صحنه ای دیگر با کشتن شاه و خاندان شاهی بر تخت می نشیند و با قساوت حکم می راند و سرمست از قدرت و گرفتار سوءهاضمه تصمیم های خشونت ورزانه ای دربارۀ اشراف و قضات می گیرد و مالیات های تازه ای وضع می کند. شورشی درمی گیرد و اوبو از تزار یاری می طلبد، اما شکست می خورد. ننه اوبو گنجینۀ شاهان لهستان را می دزدد و خود بر تخت می نشیند. ولیعهد سابق پایتخت را تصرف می کند و ننه اوبو می گریزد و به شاه اوبو ملحق می شود. شاه تازه آن دو را که در غاری پنهان شده اند، محاصره می کند، اما اوبو و همسرش از مهلکه می گریزند و به وطن خود، فرانسه، بازمی گردند. ژاری نمایش نامه هایی دیگر هم به نام های اوبو در زنجیر (۱۹۰۰) و اوبو قلتبان در ادامۀ شاه اوبو نوشت که هیچ کدام اقبالی نیافت. شاه اوبو، به سبب آن که نوجوانی پانزده ساله آن را نوشته و در آن دنیای بزرگسالان را به مسخره گرفته است، همواره مد نظر بوده است.