شاه آرتور. شاه آرتور رهبر افسانه ای بریتانیایی بود که، مطابق تواریخ و داستان های قرون وسطایی، در اواخر قرن پنجم و اوایل قرن ششم میلادی از بریتانیا در برابر مهاجمان ساکسون دفاع کرد. جزئیات زندگی آرتور ترکیبی از داستان های عامیانه و آثار ادبی هستند و مورخان عصر حاضر اتفاق نظر دارند که او شخصیتی تاریخی نبوده است. آثار تاریخی پراکنده دربارهٔ آرتور از منابعی چون تواریخ ولز، تاریخ بریتون ها و نوشته های گیلداس جمع آوری شده اند. اسم او در منابع منظوم اولیه بریتانیا چون اگودودین نیز ذکر شده است.
آرتور شخصیت مرکزی در افسانه های ماهیت بریتن است. شخصیت اسطوره ای او به طور کلی به دلیل کتاب قرن دوازدهمی تاریخچه پادشاهان بریتانیا که توسط جفری مانموثی نوشته شد، توجهات بین المللی را جذب کرد. در برخی از داستان های ولزی و بریتونی مربوط به قبل از نوشته شدن این اثر، آرتور چون مبارزی بزرگ که از بریتانیا در برابر دشمنان انسانی و فراطبیعی محافظت می کند یا به سان شخصیتی جادویی در داستان های عامیانه نمایانده شده است. گاه او را با انون، جهان بعد از مرگ در افسانه های ولزی، مربوط دانسته اند. اینکه جفری مانموثی در نوشتن تاریخچه پادشاهان بریتانیا تا چه اندازه به منابع قدیمی وفادار بوده، مشخص نیست.
مضامین، اتفاقات و شخصیت های افسانه های آرتوری از منبعی به منبعی دیگر متفاوت بوده اند اما اثر جفری مانموثی نقطه آغازی برای داستان های بعدی به شمار می آید. او آرتور را چون پادشاه بریتانیا که ساکسون ها را شکست داد و امپراتوری وسیعی تأسیس کرد، می نمایاند. برخی عناصر و اتفاقات که امروزه به عنوان بخش های اساسی افسانه های آرتوری به شمار می روند، نظیر پدرش اوتر پندراگون، مرلین جادوگر، همسرش گوئینویر، اکس کالیبور، بسته شدن نطفه او در قلعه تینتاگل، نبرد نهایی آرتور علیه موردرد در کاملاً و مرگ او در آوالون در داستان جفری دیده می شوند.
کرتین دو تروا، نویسنده قرن دوازدهمی فرانسوی، لانسلوت و جام مقدس را به داستان اضافه کرد و سبب تبدیل شدن افسانه های آرتوری به یک ژانر مهم در ادبیات قرون وسطایی گردید. در داستان های فرانسوی، گاه تمرکز داستان از آرتور به دیگر شخصیت ها، مانند شوالیه های میز گرد، معطوف شده است. حتّی زمانی برخی از پادشاهان بریتانیا مانند چارلز دوم انگلستان، فکر می کردند شجره شان به آرتور بازمی گردد و حتی تصور می کردند استون هنج را آروتور بنا کرده. [ ۱] محبوبیت داستان های آرتوری بعد از قرون وسطی کاهش پیدا کرد تا اینکه در قرن نوزدهم دوباره توجهات به آن جلب شد. در قرن ۲۱، این افسانه در ادبیات، تئاتر، سینما، تلویزیون، کمیک و دیگر رسانه ها کماکان محبوب است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآرتور شخصیت مرکزی در افسانه های ماهیت بریتن است. شخصیت اسطوره ای او به طور کلی به دلیل کتاب قرن دوازدهمی تاریخچه پادشاهان بریتانیا که توسط جفری مانموثی نوشته شد، توجهات بین المللی را جذب کرد. در برخی از داستان های ولزی و بریتونی مربوط به قبل از نوشته شدن این اثر، آرتور چون مبارزی بزرگ که از بریتانیا در برابر دشمنان انسانی و فراطبیعی محافظت می کند یا به سان شخصیتی جادویی در داستان های عامیانه نمایانده شده است. گاه او را با انون، جهان بعد از مرگ در افسانه های ولزی، مربوط دانسته اند. اینکه جفری مانموثی در نوشتن تاریخچه پادشاهان بریتانیا تا چه اندازه به منابع قدیمی وفادار بوده، مشخص نیست.
مضامین، اتفاقات و شخصیت های افسانه های آرتوری از منبعی به منبعی دیگر متفاوت بوده اند اما اثر جفری مانموثی نقطه آغازی برای داستان های بعدی به شمار می آید. او آرتور را چون پادشاه بریتانیا که ساکسون ها را شکست داد و امپراتوری وسیعی تأسیس کرد، می نمایاند. برخی عناصر و اتفاقات که امروزه به عنوان بخش های اساسی افسانه های آرتوری به شمار می روند، نظیر پدرش اوتر پندراگون، مرلین جادوگر، همسرش گوئینویر، اکس کالیبور، بسته شدن نطفه او در قلعه تینتاگل، نبرد نهایی آرتور علیه موردرد در کاملاً و مرگ او در آوالون در داستان جفری دیده می شوند.
کرتین دو تروا، نویسنده قرن دوازدهمی فرانسوی، لانسلوت و جام مقدس را به داستان اضافه کرد و سبب تبدیل شدن افسانه های آرتوری به یک ژانر مهم در ادبیات قرون وسطایی گردید. در داستان های فرانسوی، گاه تمرکز داستان از آرتور به دیگر شخصیت ها، مانند شوالیه های میز گرد، معطوف شده است. حتّی زمانی برخی از پادشاهان بریتانیا مانند چارلز دوم انگلستان، فکر می کردند شجره شان به آرتور بازمی گردد و حتی تصور می کردند استون هنج را آروتور بنا کرده. [ ۱] محبوبیت داستان های آرتوری بعد از قرون وسطی کاهش پیدا کرد تا اینکه در قرن نوزدهم دوباره توجهات به آن جلب شد. در قرن ۲۱، این افسانه در ادبیات، تئاتر، سینما، تلویزیون، کمیک و دیگر رسانه ها کماکان محبوب است.
wiki: شاه آرتور