شاه ابادی محمدعلی

[ویکی نور] شاه آبادی محمدعلی. آیت الله میرزا محمدعلی شاه آبادی در سال 1292ق در اصفهان در بیت فقیه ربانی، آیت الله میرزا محمدجواد اصفهانی (حسین آبادی) دیده به جهان گشود.
از همان ابتدا در محضر پدر بزرگوار خود، مقدمات علوم الهی و دروس حوزه را فراگرفت و از محضر سایر اساتید وقت و علمای اصفهان کسب فیض نمود.
در سال 1304ق در سن 12 سالگی، زمانی که پدر ایشان توسط ناصرالدین شاه به تهران تبعید گردید، به همراه پدر و برادر دیگرشان به تهران مهاجرت کرد و در طول اقامت 16 ساله در تهران (تا 1320ق) به اشتغالات علمی پرداخت و اساتید دیگری را درک نمود.
ایشان در سال 1310ق، پس از 6 سال اقامت در تهران، آن گاه که حدود 18 سال داشت به درجه ی اجتهاد نایل آمد. وی در سال 1312ق در سن 20 سالگی، در سوگ پدر و مربی خود نشست و پس از فقدان پدر، کماکان در تهران به اشتغالات علمی خود ادامه داد و خصوصا در فلسفه و عرفان به مراتب بالایی از کمال دست یافت. سپس در سال 1320ق به اصفهان رفته و طی دو سال اقامت در این شهر، از محضر اساتید حوزه ی غنی اصفهان استفاده برد و همزمان با آن، کتاب قانون در طب و زبان فرانسه را نیز فراگرفت.
با انتشار کتاب جدید التألیف کفایة الأصول که مبانی تازه ای از اصول فقه در آن مطرح گردیده بود، وی تصمیم گرفت که به نجف اشرف عزیمت کرده و با مؤلف این کتاب گرانقدر آشنا شود و لذا در سال 1322ق، هنگامی که 30 سال داشت، از اصفهان به همراه مادر، همسر و پدر همسر خود به نجف رفت تا از خرمن علم علمای بزرگ آن حوزه، مخصوصا آخوند خراسانی بهره برد.
در سال 1329ق، زمانی که 37 سال از عمر شریف ایشان گذشته بود، با ارتحال آخوند خراسانی، نجف را پس از یک دوره اقامت 7 ساله ترک کرد و رحل اقامت به سامرا افکند تا از محضر درس میرزای دوم استفاده کند و همچنین به تدریس فقه و اصول و فلسفه بپردازد.