شانگچن

شانگچن ( به چینی: 上陈 ) و ( به انگلیسی: Shangchen ) ، یک محوطه باستانی در باستان شناسی، در رابطه با دوران پارینه سنگی است که در روستای شانگچن، منطقهٔ لنتیان، در استان شاآنشی چین قرار دارد. ابزارهای سنگی که اخیراً در این سایت پیدا شده و به ۲٫۱۲ میلیون سال پیش زمان سنجی می شود، در حال حاضر نخستین شواهد شناخته شده ای از انسان تباران ( هومینین ها ) در خارج از قارهٔ آفریقا محسوب می شود و بیش از ۳۰۰ هزار سال از دمانیسی در گرجستان قدیمی تر است[ ۱] [ ۲] شانگچن برای ۸۵۰٬۰۰۰ سال مسکونی بوده، همراه با جدیدترین ابزارهایی که قدمت آن ها به ۱٫۲۶ میلیون سال پیش می رسد. هیچ فسیلی از انسان تباران در آن جا یافت نشده است. نتیجه و دستاوردهای این بررسی ها که به وسیلهٔ یک تیم چینی - بریتانیایی صورت گرفته در نشریه نیچر منتشر شده است.
شانگچن در جنوب شرقی پایتخت شیان قرار دارد و نام خود را از دهستان شانگچن ( 上 陈村 ) ، شهر یوشان ( zh ) ، شهرستان لانتانی، در استان شاآنشی گرفته[ ۳] و سایت باستان شناسی در حدود ۵۰ کیلومتر ( ۳۱ مایل ) در جنوب شرقی مرکز استان شی آن بر روی صخره چهره های یک آبکند در فلات لوئس قرار دارد. [ ۴] [ ۵] [ ۳] از آنجا که فلات لوئس از خاکی با ذرات بسیار ریز تشکیل شده که به وسیلهٔ باد به محل حمل شده، تمام سنگ ها و اجسام بزرگتر موجود در لایه های این خاک لازم است که توسط انسان یا دیگر حیوانات به این مکان حمل شده باشد. [ ۶]
منطقهٔ لنتیان همان جایی است که فسیل های انسان راست قامت، که اکنون با نام انسان لانتیانی خوانده می شود، در سال ۱۹۶۴ در آنجا کشف شد. جمجمه، که قدیمی ترین فسیل بود، در ابتدا به ۱٫۱۵ میلیون سال پیش زمان سنجی شد. [ ۷] در سال ۲۰۰۱، ژئو زائویو ( Zhu Zhaoyu ) زمین شناس و دیگر دانشمندان دوباره بررسی این سایت را از سر گرفتند و مشخص کردند که جمجمه در واقع ۱٫۶۳ میلیون ساله است. [ ۷] [ ۸] یم ژئو زائویو ناحیهٔ پیرامون مکان فسیلی را مورد بررسی قرار داد و ابزارهای سنگی مدفون شده در عمق خاک که عمدتاً در کنار یک آبکند در فاصله ای کمتر از سه مایل در شانگچن، کشف کرد. [ ۹] این تیم، بعدها در سال ۲۰۱۰ به تیم رابین دنل، پیلوو کارشناس بریتانیایی پیوست ، و سایت را از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ کاوش کرد و یافته های آن ها در ژوئیهٔ ۲۰۱۸ در مجلهٔ نیچر منتشر شد. [ ۱] [ ۲]