شانه باف. [ ن َ / ن ِ ] ( نف مرکب ) بافنده به شانه. || ( ن مف مرکب ) بافته به شانه. || پارچه بسیار گنده و کم نخ که آستر قباهای بازاری بدان کنند. ( بهار عجم ) ( ارمغان آصفی ) ( آنندراج ) : پشت از شانه باف و میان از موی بند.نظام قاری ( دیوان ص 134 ).
