شاندور فِرِنتزی ( مجاری: Sándor Ferenczi زادهٔ ۷ ژوئیهٔ ۱۸۷۳ – درگذشتهٔ ۲۲ مهٔ ۱۹۳۳ ) یک روانکاو مجارستانی، نظریه پرداز اصلیِ روانکاوی و از همکاران نزدیکِ زیگموند فروید بود.
ارنست جونز - زندگینامه نویسِ فروید - فرنتزی را به عنوانِ یک بیمار روانی در پایانِ زندگیِ خود نامید. فرنتزی در زندگیِ خویش با بیماریِ کم خونی پرنیشیوز دست و پنجه نرم می کرد که سرانجام نیز منجر به مرگِ وی در اثرِ همین بیماری در سال ۱۹۳۳ شد. گرچه وی به شدت بیمار و مبتلا به این بیماری - که در آن زمان غیرقابل درمان بود - شد اما موفق به ارائهٔ مقالهٔ مشهورش سردرگمیِ زبانی[ ۱] در دوازدهمین کنگره بین المللی روانکاوی در ویسبادن آلمان در ۴ سپتامبر ۱۹۳۲ گردید. [ ۲]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفارنست جونز - زندگینامه نویسِ فروید - فرنتزی را به عنوانِ یک بیمار روانی در پایانِ زندگیِ خود نامید. فرنتزی در زندگیِ خویش با بیماریِ کم خونی پرنیشیوز دست و پنجه نرم می کرد که سرانجام نیز منجر به مرگِ وی در اثرِ همین بیماری در سال ۱۹۳۳ شد. گرچه وی به شدت بیمار و مبتلا به این بیماری - که در آن زمان غیرقابل درمان بود - شد اما موفق به ارائهٔ مقالهٔ مشهورش سردرگمیِ زبانی[ ۱] در دوازدهمین کنگره بین المللی روانکاوی در ویسبادن آلمان در ۴ سپتامبر ۱۹۳۲ گردید. [ ۲]
wiki: شاندور فرنتزی