توماس شان کانری ( به انگلیسی: Thomas Sean Connery ) ( زاده ۲۵ اوت ۱۹۳۰ در ادینبرا – درگذشته ۳۱ اکتبر ۲۰۲۰ در ناسائو ) بازیگر اسکاتلندی بود. او بیشتر به دلیل ایفای نقش شخصیت جیمز باند در هفت فیلم بلند ( شش فیلم رسمی و یک فیلم غیررسمی ) شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
او جزو اندک ستاره های سینما بود که توانست شهرت و محبوبیت دوره جوانی خود را تا هفتمین دهه زندگی خود حفظ کند. شان کانری می توانست در نقش افرادی از ملیت ها و نژاد های مختلف ظاهر شود و لهجه های مختلف را تقلید کند.
شان کانری از طرفداران حزب ملی اسکاتلند است که خواهان استقلال اسکاتلند از بریتانیا است. او در باهاما زندگی می کرد و گفته بود تا زمانی که اسکاتلند مستقل نشود در سرزمین خود زندگی نخواهد کرد.
شان کانری در نوجوانی شیرفروش بود. او در آغاز دهه سوم زندگی خود باید بین فوتبال و یا بازیگری، یکی را انتخاب می کرد. اما چون آغاز بیست سالگی برای فوتبال کمی دیر بود او بازیگری را برگزید. کانری نخستین بار در سال ۱۹۵۴ بدون آوردن نامش در عنوان بندی فیلم در نقشی گذرا در یک فیلم ظاهر شد. نخستین فیلمی که او در ایالات متحده آمریکا بازی کرد داربی اوگیل و مردم کوچولو ( ۱۹۵۹ ) بود که او در آن، آواز خواند.
شان کانری با بازی در فیلم مارنی ( ۱۹۶۴ ) ساخته آلفرد هیچکاک، تلاش کرد نشان بدهد که برای نقش های غیر از جیمز باند هم خوب عمل می کند. اما موفقیت نه چندان فیلم و عدم تناسب سبک بازی کانری با روش کار آلفرد هیچکاک، چنین اجازه ای به او نداد. اما بازی در فیلم تپه ( ۱۹۶۵ ) چنین امکانی را برای او فراهم کرد.
شان کانری در فیلم سینمایی رابین و ماریان ( ساخته ۱۹۷۶ ) در کنار آدری هپبورن، در نقش رابین هود بازی کرد. این اثر در سال ۲۰۱۸ به عنوان برترین اقتباس تاریخ رابین هود انتخاب شد.
از نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ ( میلادی ) تا نیمه دهه بعد، کانری در فیلم های زیادی حضور داشت. اما کیفیت فیلم های او سیری نزولی داشتند. از معدود فیلم های خوب او، پنج روز یک تابستان ( ۱۹۸۲ ) دیگر هرگز نگو هرگز ( ۱۹۸۳ در نقش جیمز باند ) و مهم تر از همه، نام گل سرخ ( ۱۹۸۶ ) هستند. با عدم موفقیت نام گل سرخ در آمریکای شمالی، تهیه کننده ها گمان کردند که کانری خارج از نقش جیمز باند چندان محبوبیتی ندارد و در دوره میان سالی نمی تواند نقش های اصلی زیادی بازی کند برای همین نقش های دوم را به او سپردند. اما موفقیت کم نظیر کانری در نقش های دوم، مانند جیم مالون در تسخیرناپذیران ( ۱۹۸۷ ) و پدر ایندیانا جونز در ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی ( ۱۹۸۹ ) نشان دادند که او همراه دار ارزش های پیرنشدنی است. او بعدها ستاره فیلم های شکار برای اکتبر سرخ ( ۱۹۹۰ ) ، صخره ( ۱۹۹۶ ) و تله گذاری ( ۱۹۹۹ ) شد.
... [مشاهده متن کامل]
او جزو اندک ستاره های سینما بود که توانست شهرت و محبوبیت دوره جوانی خود را تا هفتمین دهه زندگی خود حفظ کند. شان کانری می توانست در نقش افرادی از ملیت ها و نژاد های مختلف ظاهر شود و لهجه های مختلف را تقلید کند.
شان کانری از طرفداران حزب ملی اسکاتلند است که خواهان استقلال اسکاتلند از بریتانیا است. او در باهاما زندگی می کرد و گفته بود تا زمانی که اسکاتلند مستقل نشود در سرزمین خود زندگی نخواهد کرد.
شان کانری در نوجوانی شیرفروش بود. او در آغاز دهه سوم زندگی خود باید بین فوتبال و یا بازیگری، یکی را انتخاب می کرد. اما چون آغاز بیست سالگی برای فوتبال کمی دیر بود او بازیگری را برگزید. کانری نخستین بار در سال ۱۹۵۴ بدون آوردن نامش در عنوان بندی فیلم در نقشی گذرا در یک فیلم ظاهر شد. نخستین فیلمی که او در ایالات متحده آمریکا بازی کرد داربی اوگیل و مردم کوچولو ( ۱۹۵۹ ) بود که او در آن، آواز خواند.
شان کانری با بازی در فیلم مارنی ( ۱۹۶۴ ) ساخته آلفرد هیچکاک، تلاش کرد نشان بدهد که برای نقش های غیر از جیمز باند هم خوب عمل می کند. اما موفقیت نه چندان فیلم و عدم تناسب سبک بازی کانری با روش کار آلفرد هیچکاک، چنین اجازه ای به او نداد. اما بازی در فیلم تپه ( ۱۹۶۵ ) چنین امکانی را برای او فراهم کرد.
شان کانری در فیلم سینمایی رابین و ماریان ( ساخته ۱۹۷۶ ) در کنار آدری هپبورن، در نقش رابین هود بازی کرد. این اثر در سال ۲۰۱۸ به عنوان برترین اقتباس تاریخ رابین هود انتخاب شد.
از نیمه دوم دهه ۱۹۷۰ ( میلادی ) تا نیمه دهه بعد، کانری در فیلم های زیادی حضور داشت. اما کیفیت فیلم های او سیری نزولی داشتند. از معدود فیلم های خوب او، پنج روز یک تابستان ( ۱۹۸۲ ) دیگر هرگز نگو هرگز ( ۱۹۸۳ در نقش جیمز باند ) و مهم تر از همه، نام گل سرخ ( ۱۹۸۶ ) هستند. با عدم موفقیت نام گل سرخ در آمریکای شمالی، تهیه کننده ها گمان کردند که کانری خارج از نقش جیمز باند چندان محبوبیتی ندارد و در دوره میان سالی نمی تواند نقش های اصلی زیادی بازی کند برای همین نقش های دوم را به او سپردند. اما موفقیت کم نظیر کانری در نقش های دوم، مانند جیم مالون در تسخیرناپذیران ( ۱۹۸۷ ) و پدر ایندیانا جونز در ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی ( ۱۹۸۹ ) نشان دادند که او همراه دار ارزش های پیرنشدنی است. او بعدها ستاره فیلم های شکار برای اکتبر سرخ ( ۱۹۹۰ ) ، صخره ( ۱۹۹۶ ) و تله گذاری ( ۱۹۹۹ ) شد.
