شامپو

شامپو ( به انگلیسی: shampoo ) ، از یک واژه سانسکریت به نام چامپانا ( Champana ) به معنای ماساژ دادن گرفته شده است. قبل از پیدایش شامپو مردم از مواد گیاهی مانند سدر و چوبک و کتیرا یا مواد معدنی مانند خاک های سیلیسی استفاده می نمودند. [ ۱]
زمانی که شامپو هنوز ساخته نشده بودند، انسان ها از صابون رزماری، زرده تخم مرغ، چای سیاه، عصاره نیشکر، سرکه و آب استفاده می کردند[ ۲]
در سال ۱۸۱۴ میلادی یک مسلمان هندی بنام ساکه دین محمد در برایتون انگلیس یک حمام عمومی باز کرد و بکار بردن شامپو را به عنوان یک دوای گیاهی برای اولین بار به اروپا وارد کرد. [ ۳]
از آنجا که موهای افراد با هم متفاوتند، شامپوهای متفاوتی نیز ساخته می شود. برای انتخاب شامپوی مناسب، بهترین راه این است که انواع مختلف شامپو را امتحان کنیم تا بتوانیم بهترین نوع را برای موی خود انتخاب کنیم. از ویژگی های یک شامپوی سالم می توان به سهولت شستشو، عدم تحریک پوست و چشم و بوی مطبوع آن اشاره کرد. [ ۴] [ ۵]
ماده سمی دی اوکسان ۱٫۴ در صورت وجود در شامپو مشکل ساز می باشد، این ماده که به طور معمول در برخی مواد شوینده و آرایشی یافت می شود می تواند باعث بروز بیماری سرطان شود. [ ۶] [ ۷] در برخی از کشورهای جهان این محصولات آرایشی و شوینده سرطان زا غیرمجاز شناخته می شوند. [ ۸]
طبق نتایج آزمایشگاهی مستقل، ۸۲ درصد محصولات آمریکایی به فرمالدیید و ۶۷ درصد آن ها به ۱و۴ دی اکسان آلوده بوده اند، در اروپا هر میزانی از دی اکسان را در محصولات آرایشی و شوینده غیرمجاز است. کشورهای اروپایی از ورود هر محصولی که حاوی کمترین مقدار دی اوکسان باشد به مرزهای خود جلوگیری می کنند. نتایج کمپین به نام «سلامت شویندگان» حاکی از آن است که، آمریکا در این زمینه چند گام عقب تر از اروپایی ها قرار دارد. [ ۹]
برخی از تولیدکنندگان محصولات آرایشی و بهداشتی برای اینکه محصول تولیدی آن ها ارزان تمام شود، از ماده ای به نام «پارابن» استفاده می کنند که می تواند احتمال ابتلا به سرطان سینه در زنان را افزایش دهد. برای تهیه محصولات قابل اطمینان، واژه PARABEN FREE بر روی محصولات باکیفیت تر نشان می دهد که آن محصول، فاقد این مواد خطرناک است. [ ۱۰] [ ۱۱] برخی دیگر از مواد سمی موجود در شامپوهای بی کیفیت عبارتند از: SILICON , PEG و SLES. [ ۱۲] [ ۱۳]