شالباف

لغت نامه دهخدا

شالباف. ( نف مرکب ) بافنده شال. آنکه شال بافد. جولاهه که شال بافد. ( یادداشت مؤلف ) :
نه از شال بافان این روزگارم
که کلغر ندانند باز از بریشم.

نزاری قهستانی.

تا بکی کبر و چند خواهی لاف
که منم شالباف سنگین باف.

حکیم قاسم کرمانی ( خارستان ).

ای بسا شالباف و تیغنورد
که فلک در بسیط خاک نورد.

( خارستان ).

بافنده شال آنکه شال بافد

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید